w 100%, z pozoru u mnie w domu wygląda że jest idealnie (w domu rodzinnym) ale mama lubiała i lubi podnieść rękę (zdecydowanie za mocno) za to, że się niby nie słuchało, potrafiła nie wypuścić człowieka zanim nie dowie sie np o co pokłócił się ze swoim chłopakiem (podkreślam że miałam 19lat i pracowałam już na siebie), ciągle wciskała mi moich braci bo ona musi kiedyś odpoczywać...z dnia na dzien i tygodnia na tydzien coraz bardziej byłam zła.. po wyprowadzce myślałam że tak sie rozwiązuje problemy i też troszke rączki mi latały do mojego męża ale to sie już zmieniło, ja sie zmieniłam...może ostoją spokoju nie jestem ale nie jestem taka jak moja matka

Paulina, a zdarzało Ci się odpowiedzieć mamie na tą przemoc przemocą np powiedzieć coś przykrego, krzyczeć, przeklinać itp ?

Patrycja:P oj tak zdarzyło i to nieraz w ostatni dzien (w dzien wyprowadzki mojej) powiedziałam jej że taka matka to gówno a nie matka... już nie wytrzymałam...niestety dostało mi sie za to bardziej...

Patrycja, przepraszam. Teraz zdjećia zasłaniają niick, a imiona podobne.

nic nie szkodzi:) ja tylko cały czas mam w głowie żeby nie być taka dla małego jak ona dla mnie...

Właśnie... nigdy by Ci nie rpzyszły nawet do głowy te słowa, gdyby nie to co słyszałas TY od mamy wcześniej.

Przelała się czara....

no niestety ale tak jest, w domu mama często krzyczała na ojca i sie z nim kłóciła więc ja robiłam podobnie, na szczęście moi teście i mój mąż są spokojni więc sie zmieniłam. Najśmieszniejsze że do dziś moja matka chodzi i opowiada, że ja sie wyprowadziłam bo miałam bunt młodzieńczy, że nigdy z ojcem sie nie kłociła i go  nie wyzywała i że ja z braćmi siedzieć nie musiałam, a mi sie nóż w kieszeni otwiera;/

Dokładnie. Przemoc psychiczna czy emocjonalna czesto jest lekcewazona przez otoczenie.

Bo maz ma prawo powiedzieć, zonie ze jest głupia jak but... Ze jest na poziomie pantofelka i do niczego sie nie nadaje.