Czy mimo dobrych lub bdb dobrych relacji z teściową wkurza Was czasami jej zachowanie??



Nie mam nawet z kim popisac o tym, a chyba musze sie wygadać. Chodzi o to że ja mam z teściowa bdb dobry kontakt, ale jej podejscie i zachowaine w pewnych kwestiach mnie wkurza. Nie wiem czy ona się powoli starzeje czy to podejscie indeywidualne. O co konkretnie chodzi? Ma 2ch wnuków od córki (9 i 12 lat) i od syna (2,5 lat, nasze dziecko). Od córki do dzieci chodzi na każde zawołanie, a do nas chyba jakos z musu. Znaczy się ja jej o pomoc nigdy nie prosze(prawie) zawsze organizowałam się tak żeby sie nie prosic o pomoc, ale czasami jak sytuacja tego wymaga z musu musiała(zdarzyło sie na razie może z 3-4 razy). Teraz od września mały idzie do przedszkola a ja jak znajde okazje to idę do pracy. konkretnie to chodzi o to że jak przychodzi do nas(mieszkamy góra dół) to syn zawsze woła babcie a to do układania puzzli, a to do ksiażek, klocków czy zabawy po porstu(mimo że mieszkamy wspolnie przychodzi dosłownie na 10 minut albo nawet co 2-3 dni). Dla synka to cos super bo ile może bawic sie i przebywac tylko z mamą. Mówi do niego że ona idzie bo np musi obiad robić(a wcale go nie robi) albo sprzatać(a nie sprzata), wiem że takie 2 letanie dziecko potrzebuje uwagi i może ona wcale nie mam ochoty z nim juz przebywać. Jak przychodzi to ułozy z nim jedne puzzle (5 min układania) i zaraz mówi że musi isc. Albo że ona nie bedzie z nim sie bawic czy nie obejrzy tej jednej głupiej ksiazki. Siedzi i patrzy na te swoje durne seriale zamiast posiedziec chociaz z raz w tyg z wnukiem dłużej niż 10 min bo on po prostu lubi to, ja nie bede jej zmuszać, tylko drazni mnie to bo widze ze syn ciagnie do niej(pracuje od 13 do 21 jeszcze). A najlepsza sprawa jest taka że jak mówie o pracy jak syn pojdzie do przedszkola to ona mówi poczekaj pojde na emeryturę(za 1,5 roku) to sie bedzie nim zajmować(jak ona może się nim zajmowac jak ma do niego takie podejscie jak ja teraz widze, syn wymaga uwagi a nie 5 min zabawy, a reszte dnia patrzenia w TV). Pozatym odczuwam tak jakbym nie potrafiła się na tyle zorganizowac mając pracę, żeby sobie poradzić lub jakby faceta(tate) trzeba było wyreczać bo jako facet to on nie umie zająć się dzieckiem. Mówiłam meżowi że jak syn pojdzie do przedszkola to bedzie go odbierał i siedział z nim dopuki ja nie wróce z pracy(te 3 h sie nim zajac może). Jako rodzice to my musimy się zorganizować, zreszta ja zawsze robiłam tak żeby tesciowej, jako opiekującej sie osobie było najwygodniej(czyli obiad zrobiony, podane do stołu, syn nakarmiony, przebrany nie musiała oprocz zabawy z nim nic innego robić, a i tak wszystko musiałam robic w biegu bo czułam taka presję żeby jak najszybciej wrocic)Ja mówie że nie ma takiej potrzeby bo syn idzie do przedszkola a poza tym ma tate który bedzie się nim zajmował po odebraniu z przedszkola. Więc nie jest ona nam niezbedna, nie wiem czy ona tak mówi tylko na pokaz(zawsze przy kimś to oswiadcza) czy od tak. Ja nie twierdze że nie bedzie jej pomoc potrzebna ale przy takich jej zachowaniu teraz nawet nie mam ochoty prosic jej o pomoc. Może ona juz nie ma tyle cierpliowsci, ale ochoty się zajmowac dzieckiem. Nie wiem czy to może ja wymyslam czy mam słusznosc w jej ocenie. Wy tez macie podobne odczucia wg własnych teściowych?? Jak się komus bedzie chciało przeczytać :)