My mieszkamy w Szkocji. U nas wyglądało to tak , że moja rodzina załatwiła nam tu dom któy wynajęliśmy . Co prawda potrzebna była duża kasa żeby ruszyć z czym kolwiek tutaj. W momencie gdy przyjechaliśmy ja mialam załatwioną pracę a mój M dostał pracę dwa tyg po przylocie naszym.

Generalnie trudno byłoby tu ruszyć bez kasy wcześniej załatwionej i pomocy rodzców moich.

Tu u nas ciężkawo jest teraz z pracą, już nie ma tyle co te 2 lata temu.

My jesteśmy w DE. Pojechaliśmy można powiedzieć w ciemno. Bez pracy, bez języka, z kredytem i wynajmowanym pokojem u matki znajomej. Po pół roku odbiliśmy się od dna.Mamy mieszkanie dwupokojowe, mąż pracuje sam i do Polski bliżej bo niecałe 700km. :)

Norwegii NIE polecam !!!! żyję tutaj już jakiś czas, jestem w ciąży i jest MASAKRA!!! Co z tego ze zarabiam z mężem na prawde dobre pieniądze jeżeli o ciężarna kobietę chodzi do 18 tygodnia nie mówi sie o ciąży i o ciąże do 18 tygodnia się nie dba a po 18 tygodniu kilka (!!!) wizyt u lekarza prowadzącego ciążę który nawet ginekologiem nie jest tylko lekarzem ogólnym bo ginekolodzy trafiają się tylko do ciąży zagrożonej.
Jeżeli o opiekę nad dzieckiem chodzi, nie podają witaminy D, nie robią prawie wogóle szczepionek, lekarze na wszystko wypisują aspirynkę i każą leżeć w łóżku a dzieci urodzone poza granicami Norwegii nie mają żadnych ulg u lekarza (choć medycyna tutaj kulejąca). Ogólnie nie polecam, sami zastanawiamy się nad opuszczeniem Norwegii i powrotem do UK. No i o barierze językowej nie wspomnę... Na prawdę nie polecam

taaa , 1500 zl wyplaty i mieszkanie na pokoju u rodzicow , super perspektywa ... hmm nie dziekuje .