Bo u mnie wyglada to tak, ze moj narzeczony jest Niemcem, ale poslugujemy sie oboje jezykiem polskim jak i niemieckim, poniewaz moj Kochany uczy sie szybko jezyka polskiego i prawie wszystko rozumie i chetniej ze mna po polsku rozmawia jak po niemiecku, bo co my pomiedzy soba rozmawiamy po polsku to rzadko ktory Niemiec zrozumie, hehe. Na dodatek mieszkamy w takim rejonie Niemiec, gdzie uzywa sie jezyka fryzyjskiego tzw. Fering oraz starsi ludzei posluguja sie staroniemieckim tzw. Plattdeutsch. Tutaj mamy tez dunskie przedszkole, ale takze i niemieckie przedszkola, a w szkole potem dzieci uczyc sie moga angielskiego, francuskiego, itp. I chcemy od malego uczyc nasze potomstwo polskiego  niemieckiego, a potem najlepiej wyslac do dunskiego przedszkola, bo tam poziom nauczania lepszy jak w niektorych niemieckich przedszkolach. A jak to u Was wyglada?

nie jestem w związku z obcokrajowcem ale wydaję mi się że dobrze dziecko nauczyć obu jezyków tym bardziej jeżeli tam zostajecie na stałe. Tylko nie mam pojecia w jaki sposób bo to by chyba raz trzebabyło tak a raz tak do niego mówić chyba że w domu jeden a w szkole drugi. :)

ja też mam męża polaka, ale uważam że strasznie głupio robią niektóre matki, gdy wychodza powiedzmy za anglika, dziecko potrafi tylko ten język w domu po polsku sie nie mówi. Moim zdaniem dziecko powinno znac obydwa języki niezależnie w którym kraju zamieszka na stałe. Człowiek musi znac swoje kozenie i miec szacunek do swojego pochodenia

Popieram embi, mój synek mówi w dwóch językach, polskim i angielskim, mój mąż jest również Polakiem, ale gdyby był innej narodowości, to i tak nauczyłabym go jęz. polskiego przede wszystkim, bo tego drugiego i tak się nauczy, mojemu synkowi zajęło to około 3-4 miesięcy, żeby dorównac językowo rówieśnikom w szkole, a teraz oba jezyki perfekcyjnie mając 6.5 roku. Powinno się przede wszystkim kłaść nacisk w takiej sytuacji na Twój język ojczysty, bo tego w szkole i tak się nauczy. Mózg dziecka chłonie taką wiedzę jak gąbka i nie jest to krzywda dla niego, jeśli kładzie się na to nacisk.

Moj maz jest Niemcem wiec rozmawiamy tylko po niemiecku ale moja corke ucze po polsku wiec jak jestem sama z nia w domu to po polsku a jak jestesmy wszyscy to po niemiecku i tak rozumie dwa jezyki-bo nie wyobrazam sobie jak pojade do Polski zeby nie mogla sobie swobodnie porozmawiac z dziadkami i reszta rodziny;)

Moj maz jest Irakijczykiem. Mieszkamy w Niemczech. Tu tez przyszly na swiat nasze trzy corki.

Od urodzenia sa wychowywane 3-jezycznie. Najstarsza i srednia mowia w tych trzech jezykach.

Nie wyobrazam sobie takiej sytuacji, aby moje corki nie znaly mojego jezyka ojczystego. Najstarsza corka jezdzi czesto do Polski, nawet od kiedy skonczyla 5 lat beze mnie i Polska to jej drugi kraj ojczysty. Arabski rozumie i potrafi sie dogadac, nie mowi tak dobrze jak po polsku czy niemiecku, ale w stopniu zadowalajacym i dalej sie uczy (w soboty chodzi na kurs arabskiego.

W szkole (pierwsza klasa) ma juz dwa jezyki: rosyjski i angielski. Takze na dzien dzisiejszy mowi w 3. jezykach i uczy sie dwoch nastepnych.
Srednia do niedawna rozumiala wszystko w tych trzech jezykach, ale odpowiadala po niemiecku... Starsza tez tak miala do 4. lat.

Teraz odpowiada coraz czesciej po polsku i po arabsku.

Trzymalismy sie zasady: jedna osoba uczy jednego jezyka. Ja od urodzenia rozmawialam z corkami po polsku, maz po arabsku. Ja z mezem rozmawiamy ze soba po niemiecku.