nie zależy w którym tyg się poroniło i w jakiej się jest sytuacji to zawsze boli tak samo dziecko to dziecko i nikt z tym się nigdy nie pogodzi najgorsze jest to że ludzie boją się o tym z tobą rozmawiać boją się twojej rekcji. Mam 19 lat rodzine katolicką do przesady pilnującą się swoją opinją. Kiedy dowiedziałam się że jestem w ciąży mój chłopak ucieszył się ale bał się mojego taty. Kiedy powiedziała że jestem w ciąży nie bylo osoby która powiedziała mi ze ejstem głupia że w tym wieku zaszłam w ciąże, każdy się cieszył i usłyszałam tylo "pomożemy ci ". Moja Mam dowiedziała się skakała ze szczęści i zaczeła wszystko planować 3 dni później lekarz stwierdził że ciązą nie rozwija się prawidłowo i wyszłam ze skierowaniem do szpitala. NIKT NIE CHE O TYM ROZMAWIAĆ !  wszyscy milczą jak przed ciążą. Dla nich nic się nigdy nie przytrafiło. a ja chciała bym wszystkim powiedzieć całemu światu że nie zależnie od tego ile byłam w ciąży i ile żyło moje dziecko to kocham je jak każda matka kocha swoje dzieci !

z pierwszej ciąży zdrowa donoszona córka, 3 lata starań o kolejne dziecko.. druga ciążą poronienie w 5tc (26.05.2013) brak zarodka  załamanie, trzecia ciąża, poronienie w 6 tc (15.08.2013 - łyżeczkowanie), brak akcji serduszka. :/  depresja.... narazie wyleczona, ale strach pozostał... :/

Ja byłam w 20 tyg ciąży - odejście wód płodowych - sączyły się - prawdopodobnie jakoś wirus zaatakował mnie ( była zima 2015 r)- Ok 10.00 - 10.30 zmarła w moim brzuszku czułam jej ostatnie ruchy a potem już cisza - o 12.00 dali mi leki na wywołanie porodu - o 23 przyszła na świat w zupełnej ciszy- nigdy tego momentu nie zapomnę - był magiczny - nie typowy- smutny - byłam bierna - poddana procedurom szpitala-jedynie co dotknęłam jej malutkiej nóżki i powiedziałam jej że ją kocham miała na imię Bianka