mój sam chciał:)
tylko go podpytywałam, czy nie zmienił zdania :)

ja nawet nie musiałam pytać i mam wrażenie że spróbował by go ktoś zatrzymać za drzwiami!! :D

Mój nigdy nie chciał, a ja go tez nie namawiałam, bo po co. To indywidualna decyzja każdego, a mojemu mężowi kiedyś, jeszcze w drugiej ciąży wymknęło się, że może go to potem obrzydzić do sexu,,,??

Tak ja sama tak sobie pomyslałam,ze moze z łapac obrzydzenie do sexu... A z drugiej strony tez mogło by byc tak,ze wiedzial by ile wycierpiałam i czuł by to razem ze mną...

jak byłam w ciąży, to mój Darek zaczął ten temat. Bardzo chciał być przy porodzie i był bardzo zawiedziony jak się okazało, że jednak będę miała cc :(

przerażało go to, ale chciał :) a później był bardzo dumny opowiadał każdemu jak pępowinę przecinał, że za pierwszym razem nie dał rady i za drugim się udało ;)

jak doszlismy z mezem do wniosku ze pora juz na dzidziusia,to juz wtedy powiedzial ze chce byc przy porodzie!!!! Teraz powtarza mi to samo w kölko z czego jestem bardzo zadowolona ze chce mi towarzyszyc, w koncu to nasze wspolne dziecko ,;-))

Mój na początku nie chciał. Ale stopniowo,pomału zaczał chcieć. "Obrzydzał" go widok tego wszystkiego. Pokazałam mu film z porodu SN widziany oczami lekarza, nacięcie krocza, itd. Po obejrzeniu stwierdził że nie wygląda to tak strasznie jak mu się wydawało. Teraz bardziej nie może sie doczekać porodu niż ja:)Po świętach ma urlop, jesli mój szkrab w końcu zdecyduje się wyjśc to napewno będzie ze mną w tych chwilach.

U mnie jest podobnie, na porodówce w czasie samej akcji porodowej nie chce być, ale dzielnie będzie czekał pod drzwiami by SPRÓBOWAĆ ( też obawia się,że zemdleje ) przeciąć pępowinkę :) Swój wybór właśnie tłumaczy tym, że nie chce za nic w świecie widzieć jak cierpię itd.

Ja nie chciałam żeby był, on nie chciał. Nie było problemu.