oj ja denerwuje sie przy dziecku codziennie!moj maly jest takim strasznym lobuzem ze potrafi mnie doprowadzac to szalu, najbardziej mnie denerwuje kiedy marudzi non stop, ja nic w domu nie jestem w stanie zrobic, liczy sie tylko on, nosze go na rekach, bawie sie z nim a i tak nic mu nigdy nie pasuje... jak tylko mu cos zabiore czy sie czyms znudzi to wlacza syrene i wyje, wyje i wyje a ja mam dosc- czesto na niego krzycze najczesciej "nie wolno"
ale on to ma gdzies w ogole na to nie reaguje nieraz wkurze sie siade i placze to tez sie patrzy na mnie taki zmartwiony, widac ze robi to na nim jakies wrazenie ale po chwili znowu jest to samo- najczesciej kiedy mnie wkurza wkladam go do lozeczka zeby sobie tam chwile poplakal i tyle
bardzo boje sie przyszlosci , tego ze nie dam sobie z nim rady:(

dodam ze to jego "wycie" to nie placz ze lzami, tylko takie typowe marudzenie, krzyki i piski

Dla mnie to temat na czasie, bo mój synek przechodzi jakiś trudny okres. Po nocach nie śpi, w dzień jest taką marudą, że mi się wszystkiego odechciewa. Nic go nie interesuje, płacze podczas karmienia, ubierania, przewijania itd. usypianie w dzień to istny koszmar, do tego muszę wysłuchiwać komentów mojego taty-który spędza z nami raptem 20 min dziennie-jak to ja go rozpuściłam (tu UWAGA-dziecko ma pół roku....), to przeze mnie marudzi bo go podnoszę jak płacze itd. MASAKRA w trampkach. Mam na to wszystko coraz mniej cierpliwości i boję się, że będzie tylko gorzej.
Najczęściej zaczynam płakać-a Bączek się śmieje ze mnie i wtedy mi przechodzi ;)

dobre pytanie ! ja jestem strasznym cholerykiem wiec ciezko mi nad soba panowac czasami :( raz z mezem sie poklocilismy przy malym ..on sie zacząl ! no i maly pozniej nie mogl zasnac ..biedny :( wiec juz ustalilismy ze nigdt wiecej przy malym nie bedziemy sie sprzeczac ..na szczescie ogolnie zadko nam sie zdaza . maly wyprowadza mnie z rownowagi tylko wtedy jak nie chce jesc .. jak trwalo to miesiac ..to przyznam ze zdazyalo mi sie krzyknac :( ale bylam juz na skraju depresji ..zazwyczaj konczylo sie moim placzem a on nic sobie z tego nie robil .. czasami jak mam taki dzien ze mnie "nosi " to jak mąż wraca zajmuje sie malym a ja moge ochlonąć ..30-40 min i jestem jak nowa :)

ja nie krzycze i nie placze przy malej bo ona jest wtedy bardzo wystraszona, upominmam mojego zeby tez tego nie robil.

Właśnie miałam o to samo pytać:)
Mam kryzys bycia mamą - dziecko niby już takie duże, za miesiąc kończy rok a mi coraz trudniej. Nie chce jeść, nie chce spać, budzi się po 4 razy w nocy z awanturą, zresztą awanturuje się strasznie, jak idziemy na spacer, nie pozwala sobie założyć bucików, kładzie się na ziemi i kopie nogami, jak go przewijam, to nie pozwala nawet odpiąć pieluchy a później założyć nowej... Nie mogę już! Ostatnio zauważyłam, że zaciskam zęby, potem wychodzę do pokoju obok i wtedy albo wyrzucam to z siebie, złoszczę się, coś powiem albo tupie nogami jak mała dziewczynka.
Ostatnio jak leżał z nami w łóżku, to zaczął mnie strasznie kopać i ciągnąć za włosy i też się rozpłakałam, wstałam i wyszłam. Synek nie wiedział co się dzieje i też się rozpłakał...
Ale ze wstydem muszę się przyznać, że zdarzyło mi się podnieść głos, krzyknąć - tylko na ten mój małoletni egzemplarz to nie działa i zaczyna się chichotać:)

Medytuje, to z kolei powoduje, ze duzo latwiej radze sobie ze stresem... ;) W chwilach takich, jak Ty to nazywasz, ze "szlag trafia" biore kilka glebszych oddechow. Pomaga... :)