a ja wierzę ale do kościoła nie chodzę, jak już to może 2 razy na rok, nawet do spowiedzi nie byłam przed chrztem dziecka...kościelnego tez nie mam , nie jest mi na razie do niczego potrzebny, chociaż moi rodzice ciągle trują jakby od tego miało zależeć życie całego świata. Mój ojciec twierdzi że jesteśmy z mężem chyba "niewierni" bo nie chodzimy do kościoła, a mamy do niego 100 metrów, no ale co go to obchodzi...mam tam iść żeby stado lamopionów na mnie patrzyło jak to dziś do kościoła przyszłam ubrana? Bo te stare wredne baby tylko tam łażą po to żeby się księdzu pokazać, poobgadywać każdego z osobna, żeby miały o czym poplotkować...śmieszy mnie jak widzę takie stare lampuciary, codziennie przystępują do komunii a ledwo z kościoła wyjdą to by cię tym swoim jadem otruły... A zresztą przecież wiara nie zależy od tego czy chodzę do kościoła...a po drugie co drugi ksiądz pedofil, złodziej no i jak tu na mszę isć, skoro trzeba wysłuchiwać, że na to trzeba,na to, ciągle o kasę wołają...ja wiem że są też tacy księża i z powołania...ale trudno teraz takiego znaleźć ;) A do kościoła pójdę wtedy jak bedę miała taką potrzebę, a nie po to tylko żeby się pokazać na mszy, żeby ludzie nie gadali...

Ja wierze, ale do kościoła praktycznie nie chodze.. Syn ma 10.06 chrzciny

Ja wierzę w Boga,mamy ślub kościelny,dzieci przyjęły chrzest a do kościoła idę wtedy kiedy czuję taką potrzebę i wtedy mam czyste sumienie,bo wiem,że jest to szczere a nie na pokaz bo wiele osób z mojego otoczenia chodzi co niedzielę tylko dlatego by zaprezentować nowy strój,samochód albo dlatego,że rodzina im truje.... nie neguje żadnej innej wiary,każdy ma prawo wierzyc lub nie,to indywidualna sprawa i nic mi do tego:)

Dziękuję za odpowiedzi.Zgadzam się po części z każdą Waszą wypowiedzią.

Myślę,że jak wierzy się w Boga to "wprowadza się" wszystkie przykazania w życie,a nie,że jedno mi się podoba to będę go przestrzegać,a drugie to już nie,to sobie odpuszczę,coś przeskrobię.Wiadomo,że właśnie po to jest spowiedź,ale to już temat na inną rozmowę.

Tak samo z sakramentami...
Skoro był chrzest,była komunia,było bierzmowanie i nadal pozostaje się w wierze katolickiej to przeważnie następnie jest ślub i chrzest własnego dziecka oraz wychowywanie potomka właśnie w tej wierze.

Znowu z drugiej strony tak myślę o tym chrzcie dla zamknięcia co poniektórym buzi.
Myślałam,że nie będę chrzcić córki,ponieważ tak jak już wiecie na razie "poszukuję" wiary,ale zaczęłam się nad tym jednak zastanawiać...
Z tego co pamiętam jak byłam w drugiej klasie podstawowej,miałam jedną dość dobrą koleżankę,która była świadkiem Jehowy.Wszyscy z naszej klasy szli do komunii,ale nie Ona.Dzieci były dla Niej okrutne.Wyzywały ją itp.Kiedyś w zimę rzuciły śnieżką,w której był kamień w plecy Jej mamy...Podobne sytuacje w Jej kierunku i Jej mamy powtarzały się dość często,aż opuściła szkołę.Mama przeniosła Ją do innej.
I właśnie nawiązując do tej niemiłej historii zastanawia mnie to czy w dzisiejszych czasach także nie ma właśnie takich uprzedzeń do dzieci niewierzących,niechodzących m.in na religię.Czy nie są one wyśmiewane,atakowane?
Pewnie,że czasy są inne,ludzie także inaczej do tego podchodzą,ale obawiam się,że jednak ta moja decyzja o nieochrzczeniu Wiktorii może odbić się na Niej właśnie za jakiś czas w negatywny sposób...
Jeszcze mam jedno rozwiązanie.Ochrzcić Ją i jak dorośnie sama zadecyduje czy pozostaję w tej wierze czy przechodzi na inną...Ale właśnie to nie będzie do końca szczera decyzja,prawdziwy chrzest,tylko właśnie na odwal się.
Cóż trochę zeszłam z mojego "dylematu" na chrzest dziecka,ale przy okazji i o tym napisałam.