na razie inna opcja nie wchodzi w grę. i tak decydując się na dziecko odłożyłam plany zawodowe na później. jednak spełnienie się w zawodzie jest moim marzeniem i mam nadzieję, że po odchowaniu dzieci jeszcze mi się uda :)

mój syn w marcu kończy 4 lata i ja nadal jestem w domu, od kilku miesięcy chodzi do przedszkola, a ja zostaje z malutką, wygodne bardzo i wydaje mi sie że gdyby ktoś inny miał się nimi opiekować w czasie gdybyłabym w pracy zbyt wielki stres bym miała... co nie znaczy że jestem z dziećmi 24h na dobę

tak mialam z 1 corka i wcale nie bylo mi zle i teraz tez to rozwazam:)

Ja wróciłam na 1/3 etatu można powiedzieć-pracuję tylko 3 dni i to tylko po kilka godzin. Myślę, że jak psychicznie oddychnę od domu , garów i całej reszty chociaż przez te kilkanaście godzin tygodniowo, dobrze mi to zrobi. Mam czas żeby się stesknic za synkiem i dzięki temu mały mnie widzi zawsze uśmiechniętą :) Gdy jestem w pracy, młody spędza czas z babcią. Gdyby nie moja mama i jej propozycja, że będzie zostawała z małym podczas mojej nieobecności, napewno bym nie poszła do pracy i nie zostawiła dziecka obcej osobie-ani niani, ani w żłobku, bo mąż zarabia wystarczająco i pracować nie muszę. Myślę jednak, że korzystamy na tym wszyscy-ja regeneruję się psychicznie, babcia cieszy się wnukiem, a mały nawiązuje z babcią więź :)