no właśnie słowa, i agresja i to mnie wkurzyło.. wiem że ciężko to sobie wyobrazić jak to wyglądało..

nie tak mu nie zrobię bo mnie jeszcze o 5 rano obudzi bo tak wstaje ;p

no blagam .... a co my mamy po 15 lat ??!! tez bym sie zdenerwowala ,ja rozumiem,ze ktos moze byc zmeczony ale zeby w ten sposob reagowac na dziecko to sorry moim zdaniem przegiecie,porozmawiaj z Nim jutro jak sie przespi I ochonie I ja bym kazala kupic zabawke I przeprosic dziecko ,male nie male takie rzeczy trzeba tlumaczyc .

ja bym się nie przejmowała sama jak byłam przepracowana i zestresowana i chciałam spać i ktoś mnie obudził to myślałam że zabiję mój P.kiedyś pisał eski z siostrą i prosiłam o wyciszenie i się nie doczekałam co chwilę mnie to budziło telefon wylądował na ścianie , może ma problemy w pracy jakieś finansowe albo inne a to że raz mu się zdarzyło wydrzeć każdy jest człowiekiem pogadaj co się takiego stało że zareagował tak ostro , może jest jakiś inny powód niż dziecko a tobie nigdy nie puściły nerwy ?

ale co innego jak się prosi dorosłą osobę niż prawie 2 letnie dziecko. No bez przesady nie ma porównania w ogóle.

100% pewności że chodziło tylko o to że on chce spać ..

Raz ? okej nie mogę powiedzieć że zdarza mu się to bardzo często ale czasami ma taki dziwny sposób zdenerwowania się ze jak się wkurzy to albo czymś rzuci albo trzaśnie albo zacznie w coś walić ... i się drzeć na cały świat...

puściły ale nie w taki sposób.. można się zdenerwować ale bez przesady to jest 22 miesięczne dziecko i kot... i pytanie do nich : czy wy nie rozumiecie że ja chce spać ? " no nie nie rozumieją .. kot wiadomo a dziecko jest za małe..

no jeżeli zdarza mu się to częściej no to jest zupełnie inna rozmowa, ja to zrozumiałam że tylko raz mu się zdarzyło więc mogła bym przymknąć oko taka jest moja opinia ale jeżeli faktycznie to zachowanie jest często to czeka was poważna rozmowa

nie wiem dlaczego ale mam wrazenie bo widze np po swoim mezu ze ma to samo on jest zmeczony i on musi isc spac i ma wszystko w dupie a jak mały wariuje nieraz do 1 to ma szału dostac . Ja to widze tak ze pan i władca zmeczony i prosze mu dac spokoj on musi sie wyspac on MUSI a my baby mozemy zapier....ć 24h przy dziecku i my nie musimy ładujemy sie na paluszki duracel . to tak jak z choroba facet ma grype i umiera a kobieta z grypą funkcjonuje jak w kazdy inny dzien bo nie ma wyjscia

Nie popieram takiego zachowania. Krytykuję..
ale..
u nas to ja jestem takim typem czlowieka, niestety.
Zanim pojawiły się dzieci też czasami tak panikowałam. Może i o byle co, ale jak to się kumuluje, a jest się tak bardzo nerwowym, rozemocjonowanym cżłowiekiem, to czasem się pęka, chociaż się tego szczerze nie chce.
Od kąd są dzieci to nie powiem, bo się zmieniłam, ale nie w 100%.
Niestety 3razy mi się zdarzylo tak wybuchnąc, raz za sprawą męża, 2razy za sprawą starszej córci (młodsza jeszcze w kośc nie daje).
Ale jak się od 8meisiecy robi wszystko tyko dla dziecka, nie wychodzi z domu samej, a przez ponad tydzień staje całymi dniami i nocami na rzęsch by dziecko się uśmiechnęło, a w zamian słyszy się tylko płacz lub marudzenie i wstaje w nocy co pół godziny, bo znowu chce mleka, to ma się "prawo" czuc strasznie źle, byc wyczerpanym i wtedy byle kolejny powód i się wybucha :( Rzuci czymś, krzyknie i rozpłacze, a potem bezsilnie schowa. Lub częśniej - wyjdzie od razu do innego pomieszczenia by tam krzyknąc, walnąc w coś, rozpłakac się, po to by po czasie miec wielkie wyrzuty sumienia. Ot cała ja z tej gorszej strony.. :/