Moj syn do 3 miesiaca spal tylko kilka razy na dobe po 10 minut. Pozatym ciagle plakal. Od urodzenia tak mial. Potem zaczął spac po 15-20 minut. W tym rowniez w nocy. I w dodatku tylko gdy byl na rekach lub z nim lezalam. Do 15 miesiaca zycia nie przesłał ciagiem nawet 2 godzin. Noce i dnie to bylo dla mnie jedno. Zadnej roznicy. Najezdzilismy sie po lekarzach roznych specjalizacji ale syn zdrowy, nic mu nie dolegalo.. taki charakter. Maz jak hyl dzieciem byl taki sam... myslalam ze sie wykoncze psychicznie. Do jego 6 miesiaca praktycznie nie jadlam i nie spalam bo nie bylo jak. Samq bez pomocy bo maz pracowal po 14 lub 16 godzin... Nie wiem jak to przezylam. Jak dalam rade przez tyle miesiecy i nie zwariowalam i zylam bez snu praktycznie. Od 15 miesiaca syn zaczal spac w nocy. Budzi sie t5lko raz lub dwa na jedzenie. Wpolczuje Ci bardzo i rozumiem Cie doskonale... jak chcialabys o co zapytac itp to smialo mozesz pisac... lub nawet jakbys chciała się wygadac... ja mialam to samo i brakowalo mi wlasnie zrozumienia i rozmowy z kims kto tak mial

Mam podobnie;)tylko ze moja w czasie gdy nie spi ciagle placze... ma 5 tygodni. Na poczatku ladnie spala, teraz przez dzien tez ma jedna dluga drzemke z 2.5-3 godz. a pozniej caly dzien oczy otwarte i ani mysli o spaniu...z tym ze ja karmie piersia.W nocy natomiast budzi sie o 2-3rano i nie spi do 8-9.. tez jestem padnieta,nosze ja na rekach,bujam,daje piers i tak w kolko. Chyba poprostu swiat jest bardziej interesujacy od spania;p Najgorsze jest to ze nie chce sama polezec,gdy ja odkladam odrazu ryk. Uwazam ze niestety taki jej urok, pocieszam sie mysla ze minie ten magiczny 3 miesiac i moze wkoncu przespie chociaz jedna cala noc...;) Łącze sie z Toba w bólu;)

Jest smok, jest tetra, szum radia, maleko MM najdrozsze, Bobotic, Probiotyki, kupki sliczne zlota musztarda. Ma problemy z brzuchem, ale jak nie boli nawet to ciagle placze. Placze, bo nie spi, a przemeczone Dziecko jest gorsze niz zmezone. Tak sie nie da zyc :-( 15mcy, ja chyba tyle nie przetrwam.... Juz nawet na spacerach nie chce spac. Nie potrafie juz nawet sie cieszyc niczym. Syna mi szkoda, tak duzo traci z dziecinstwa przez to...

Syn ma 2.5roku i tez sie budzi w nocy, ale to pikus przy tym, co teraz mam. Jest noc i nagle jedno i drugie placze wola... Nie licze na przespane cale noce, tylko nawet sam fakt - Ona placze, mysle ze jest nieszczesliwa... Zeby choc przeblyski normalnosci byly, jak nie spi. Przeciez nawet i tak male Dzieci potrafia posiedziec chwile bez placzu....

Czas i tylko czas. Tu potrzeba czasu. U nas tez kilka miesiecy byl ryk i wieczne urzedowanie, pozniej sie unormowalo. Strasznie Ci wspolczuje, bo masz jeszcze Syna, wiec jest ciezej. Syn mogl spac w ciagu dnia po pol h i to mu starczalo do 20. O 23 butla, pozniej o 2 pobudka i do rana zabawa. Trwalo to dobre 3 miesiace.

Moja starsza córka od urodzenia była taka, właśnie za dnia większość czasu płakała lub marudzila, zasypiaka już wymeczona na 15 minut i zaś cyrk.. W nocy budziła się często. Jeśli już spała, to tylko przy mnie, nie dalo się jej odłożyć do łóżeczka, nawet obok na łóżku było ciężko i tylko czasem się udało. Była taką przylepą potrzebującą bliskości.. Ale była na piersi, więc cycka non stop w buzi miała. Miała też problemy brzuszkowe.. Wszystko zaczęło się zmieniać w 3 miesiącu- zaczęła być czasem spokojna i uśmiechać się, reagować dopiero. Od 4 miesiąca przestał dokucza jej brzuszek i zaczęła dłużej sypiać w dzień, w 5 miesiącu mogłam ją już nawet odlozyć do łóżeczka. Miała 3 regularne drzemki, najdłuższa godzinna ;) mogłam w końcu w spokoju zjeść coś czy umyć się.. W nocy też lepiej sypiala wtedy i tak aż do 8 miesiąca, kiedy to przez kolejne pół roku budziła się znowu co 15-30 minut całymi nocami.. Potem na siłę to zmieniłam trochę. A całe noce przesypia od 21 miesiąca życia.. Do końca 10 miesiąca była baaardzo marudnym i bojazliwym dzieckiem, ciągle na rękach, ciągle 100 % uwagi skupionej i cały czas nowy bodziec.. Potem było lepiej :) i jest dobrze, chociaż nadal ma swój charakter i dużo wymaga..

Bardzo Ci współczuję, bo wiem co to znaczy. Nie da się niczym cieszyć, bo nie ma czym i brakuje sił,. Jeszcze przy dwójce.. Ja Bogu dziekowalam, że skoro już musiałam mieć tak marudne dziecko, to dobrze, że było to pierwsze, a nie drugie..

Musisz dać radę i jestem pewna, że radość wróci i normalniejszy czas nadejdzie! Oby szybciej, niż później!
Szkoda synka, masz rację, ale pociesz się myślą, że niczego nie będzie pamiętał... Daj z siebie tyle ile możesz w tym tak na prawdę krótkim czasie.... ;) staraj się tak nie zamartwiac.. na pewno syn nie ma niczego Tobie za złe..