niemartw sie bo niewarto:)trzeba żyć swoim życiem i tyle.dzielisz życie z mężem a nie z teściową.brzydko napisze"niech sie wali na ryj".
ja tez latami męczyłam sie z teściową.starałam sie być miła,uprzejma,zawsze pomocna.przymykałam oczy na wiele rzeczy!!
a teraz żałuje!!!to sie kłóciłysmy,to godziłysmy i tak w kółko....az wkoncu zaszłam w ciąże....
my z mężem w siódmym niebie.
cała w skowronkach mówie jej o tej wspaniałej nowinie...
a ta do mnie;cytuje;"..a jednak...a jednak jestes w ciąży..."
i wtedy miarka sie przebrała!!!
swojego wnuka niewidziała i niezobaczy na oczy.
niektórych sytuacji nieda sie zapomniec i wybaczyc.
razem z mezem i synkiem tworzymy rodzine.jestesmy szczęśliwi.
i niepotrzeba nam super porad teściowej,wtrącania sie i psucia nerwów.
wiec nieprzejmuj sie.
nie każdy moze trafic na fajna teściowa...
głowa do góry i trzymaj sie:)

się z omamusiu i ksiezniczkam zgodzę, więc nie będę się rozpisywać.
jedynie tyle, że to nie jest normalne zachowanie... kobieta chyba ma jakiś własny problem, który chciała sobie wnusiem wyleczyć. teraz ważne, jak postąpi mąż, bo to może być dla was trudne, w końcu to jego matka. a na przyszłość dzieciatko, które jeszcze do was przyjdzie, raczej bym przed nią chroniła.
trzymaj się!

Spokojnie, jej sie tez swiat rozpadal bo moze marzyla w wnuki. Ale czy ona nie widzi tego ze najwiecej to ty cierpisz i twoj maz. Zamiast tak do ciebie to powinna cie pocieszyc. Moja bratowa stracila dziecko , moja mama strasznie to przezyla jak juz bylo podejrzenie ubumarcia plodu a jak poronila strasznie to przezywala. Nie wiedziala jak i co ma powiedziec do bratowej , jak ma ja pocieszyc. Wedlug mnie poronienia sie zdarzaja i wcale twojej zaslugi nie bylo w tym. Na twoim miejscu trzymalam bym sie zdaleka od tesciowej. Jeszcze dziecko urodzisz. Byle nie zalamuj sie o tesciowej staraj sie nie myslec.