Wystarczy obejrzeć program ,,Surowi rodzice" chociaż pewnie wyreżyserowany to i tak takie rzeczy się dzieją,a gdy doświadcza to bezpośrednio nas i nasze dzieci,to inni rodzice mają pretensję jak to tamci rodzice wychowują to dziecko,że tak się zachowuje,jak na samą myśl o tym że moje dziecko pluje mi w twarz i mówi do mnie,,zostaw mnie ty suko" ,,spierdalaj kurwa",ciekawa jestem czy byście to akceptowały,dla mnie większym głupstwem jest pozwalanie dziecku na wszystko,aniżeli jeden podkreślam jeden klaps w pupę,większa krzywda jest dla dziecka,gdy mu się na wszystko pozwala niż jak zna swoje granice.Owszem jestem zwolenniczką rozmów z dzieckiem,od samego początku małej wszystko tłumaczę,że tak nie wolno,ba nawet krzyknę na Nią,czasami jedynie to pomaga.

Też tak myślę.

mam 7 letniego syna i jeszcze nigdy go nie uderzylam i nie planuje. Wystarczy dziecku wyznaczyc granice, byc konsekwentnym w stosowaniu kar (nie cielesnych), duzo z nim rozmawiac, a przede wszystkim dawac dobry przyklad dziecku i na prawde nie m a potrzeby bicia. Uwazam, ze przemoc rodzi przemoc. Bijac dziecko okazujemy swoja slabosc, a przeciez jestesmy dorosli i to o nas swiadczy, ze inaczej niz biciem nie mozemy do dziecka dotrzec.

Nie wyobrazam sobie uderzyc dziecka. Nie i koniec, takie wyznaje zasady, tak sama bylam wychowana:)

Ilona 213 nie to żebym się czepiała,ale potrafię czytać między wierszami ,,ale nigdy go JESZCZE nie uderzyłam" , zastanawiające jest to ,,jeszcze".

Wątpię że wychowanie bezstresowe, dzieci często wynoszą zachowanie rodziców na podwórko. Ja miałam sąsiada taki złodziejaszek klną ile wlezie mój brat jak był mały podłapał i też przeklinał nie zwracało się uwagi to przestał, mojej siostry córka - 3 lata chodzi i powtarza ` nosz kurwa ` bo mój szwagier tak mówi. Dzieci chłoną jak gąbka i jeżeli się nie pokarze im właściwej drogi będą robić tak jak je nauczymy

dlatego dodalam \'i nie planuje\', ale nauczylam sie, zeby nigdy nie mowic nigdy ;)jesli do tego dojedzie, to bedzie to moja wychowawcza porazka :(

Nie obiacam, ze mi sie to nie zdarzy ale chyba bede wtedy doprowadzona do ostateczności...

Wczoraj byłam świadkiem sytuacji dla mnie po prostu nie do ogarnięcia. Sąsiadka z podwórka obok uderzyła kilka razy w tyłek swoja 4 letnia córkę bo... wjechała jednym kółkiem rowerka w błoto. Normalnie ściągnęła ją za szmaty z tego rowerka i dała kilka naprawdę mocnych klapsów... no czy to jest normalne?? A baba generalnie taka Ą Ę. Mi aż łzy staneły w oczach

Nigdy nie uderzylam dzieci.Nie mam zamiaru tego robic!
Dlaczego? Przeszlosc mnie tego nauczyla! W moim przypadku to nie podzialalo w dobra storne, lecz skutek odwrotny. Zamiast lepiej-buntowalam sie bardziej.Historia dluga, pisac swojego zycia nie bede. Nie popelnie tego bledu. Wole tolkowac w kolko, tlumaczyc czy posadzic dziecko na tylku i ma siedziec za kare czy podniesc glos niz dac klapsa.
Corka ma 20 miesiecy.

"Niewinny" klaps to nie, bo i po co, ale klaps w OSTATECZNOŚCI - tak, niestety. Dopiero wtedy moje dziecko reaguje na to, co mówiłam i tłumaczyłam.