Claire zgadzam się z Tobą, zwłaszcza z tym, że żadna młoda mama nie przyzna Ci racji:)

ja sie moge zgodzic ze z wielu różnych różności trzeba zrezygnować, ale szczerze powiedziawszy nie uważam że zmarnowałam swoje życie przez dziecko. W tym momencie nie wyobrażam sobie zycia bez synka, chociaż jestem zabiegana, zmeczona i niewyspana. Czyli tak naprawde nie wiele się zmieniło w moim przypadku, oprócz tego że jestem do końca życia odpowiedzialna za Mikołaja. Moge też przyznać się do tego ze głupio mi że rodzice muszą nas utrzymywać, ale wiem że po skończeniu szkoły zrobie wszystko by stanąć na własnych nogach, zapewnić dziecku byt, odciazyc rodziców i (mam głęboką nadzieje) stworzyć rodzine z ojcem dziecka. Tyle ze, powiedzcie no mamusie, ktora z was nie musiala zrezygnowac z siebie hm? a z dziewczyna pisalam i watpie ze to prowokacja, musialaby byc niezla aktorka ;)

Ja urodziłam mając 22 lata i uważam że to za wcześnie i zmarnowałam sobie młodość..czas studiów..to najlepszy czas który ja spędzam w pieluchach...a jak powiesz mamie.. normalnie.."Mamo jestem w ciąży" co tu dodawać...jedno zdanie i wszystko jasne..przynajmniej jak dla mnie...Mówisz że nie usuniesz..ja przyznam szczerze zastanawiałam się nad tym...i powiedziałam o tym mojej mamie...nie żałuje ze mam Nati...ale żałuje że tak wcześnie...a teraz czekam na minusy...:P