Ja najbardziej obawiam sie tego co bedzie po porodzie ja juz bede z malenstwem w domu pierwsza kapiel jak trzymac taka mala kruszynke i wszytsko co z tym zwiazane ; )

porodu ..boje sie ze dziecko bedzie duze i nie dam rady..a potem boje sie czy sobie poradze,jak to bedzie czy podołam psychicznie i fizycznie..jakie bedzie to malenstwo płaczliwe czy spokojne jak zareaguje młoda czy bedzie zazdrosna no roznosci dzis nie spie od 5 przez te mysli.

Może nie zabrzmi to wiarygodnie ale nie boje się niczego czekam ponad 5lat na tego maluszka i uważam,że dam sobie rade z pomocą położnej i mojej mamy więc przez pierwsze 2 tyg jakoś będzie...co do porodu to ból mnie nie przeraża..:)Nareszcie będę miała zajęcie które będzie dla mnie w pełni satysfakcjonujące..:)

ja ogolnie jestem hipohondryk, wiec ja dzien w dzien patrze czy na pewno brzuch rosnie, martwie sie czy dziecko nie ejst za małe, czy sie rusza, czy brzuch nie twardnieje czy mi coś nie leci hehe. Tak- martwie sie o teraz :D zdecydowanie. Porodu nie bo i tak mnie to czeka i nie przewidze jak bedzie to wyglądać (tak wiem, pod koniec ciazy pewnie zmienie zdanie i ze..ram sie ze strachu 15 razy) :D boje sie jeszcze połogu- tj długiego i duzego krwawienia, problemów z piersiami, czy bede Tam wszystko czuć w czasie seksu, czy mi nie narusza pęcherza i jego szczelności. Z dzieckiem sie nie boje bo bede miała na pewno pomoc.

Ja się boje dwóch rzeczy, czy mały urodzi się zdrowy i czy będę umiała się nim zająć.

Ja w obu ciążach martwiłam się o to czy donosze ciąże do końca i o to czy moje dzieci urodzą się całe i zdrowe. O nic więcej.

Boję się samego porodu ale nie bólu tylko powikłań jakie mogą nastąpić..

mnie to najbardziej stresuje to ,żeby maleństwa były zdrowe a reszta to i tak mnie nie ominie więc po co się stresować,nie powiem lęki tez mam ale nie są one wielkie