Claire owszem wspiera i to bardzo :)
Ciezko jest mi sie tak wyluzowac, bo nawet nie wiesz jak bardzo chcialabym pracowac.. :(

ja o pracy narazie nie myślę, nie mam z kim małego zostawić a w żłobku są takie kolejki że szkoda gadać. Ale leżałam parę dni w szpiatlu z synem i była taka dziewczyna. Mama 5 letniego chłopca. i mówiła że po 2 latach poszukiwania pracy dopiero co się załapała w sklepie. Miała wykształcenie, doświadczenie, języki itp... Fakt że mieszkamy w małym mieście (między łodzią a warszawą, wszędzie daleko:)) noo ale. Wszędzie pytali ją o dziecko. Niby nie mają prawa, a jednak. W jednym nawet zadzwonili do niej: Bardzo Pani nam pasuje na to stanowisko, doświadczenie jest, sprawdziła się Pani na dniach próbnych, ale Pani Renia ma starsze dziecko i to ona dostanie etat. Przykro nam. Noo jak ja to usłyszałam to się we mnie zagotowało. Dziecko w wieku szkolnym jest za małe żeby matka podjęła pracę? To co ja mam powiedzieć, jak będę szukać pracy a mój syn będzie miał z 1,5 roku? Masakra!!!

Przede wszystkim kobitko nie patrz oczami pracodawcy tylko swoimi,musisz pewna siebie i wiedzieć czego chcesz-szare myszki nie mają prawa bytu w dzisiejszych realiach,idziesz i mówisz czego oczekujesz.Nie ważna jaka praca ważny jest perwszy efekt jaki nawiążesz z pracodawcą i jestem pewna,że ty dostaniesz pracę i to szybciej niż się spodziewasz.