Bardzo dobrze zrobiłaś, że nie posprzątałaś. Dziecku trzeba tłumaczyć, tłumaczyć, tłumaczyć i jeszcze raz tłumaczyć. Ja swojego starszego też wyprowadzałam lub zanosiłam do drugiego pokoju, żeby sobie się wyryczał. Potem przychodził, przepraszał, ale jakoś szybko do niego docierało, że robi źle. O takich scenach jak piszesz, miała moja Siostra ze swoją Córką. Z jednej strony śmieszne, a z drugiej wcale nie było do śmiechu, bo pewnego razu taką scenę "rzucania" jej urządziła, że połamał się wózek... No, a ludzie..ludzie lubią się gapić. Jej aż żyłka skakała. Raz nawet nawrzeszczała na babę "czego się gapisz..."
Najważniejsze, to żebyś nie dopuszczała do tego, żeby tobie nerwy puściły, żebyś nie uderzyła dziecka. Bo to wzbudzi niepotrzebną agresję w dziecku. A wiem, że tego na pewno nie robisz. Sprawiasz wrażenie zrównoważonej Mamy;-)
Kiedyś była moda na "super nianię", jej "karnego jeżyka". U nas sprawdził się właśnie nie karny jeżyk, a po prostu wynoszenie dziecka do drugiego pokoju. Jeśli twoja Pola rozrzuca zabawki, to może podczas ataku szału niech będzie w pokoju czy w takim miejscu, gdzie nie będzie miała dostępu do innych rzeczy, które odwrócą jej uwagę "dlaczego ja tu jestem", "o miś" itp.
Może mogłabyś "wyprzedzić" zachowanie Poli, widząc że np. zaczyna jej się nudzić zabawa, zaczyna rozwalać zabawki zamiast się nimi bawić, dołączyć do niej, usiąść i zaproponować nową zabawę, ale po posprzątaniu zabawek w jak najszybszym tempie na wyścigi. Dzieci lubią rywalizację. Dać jej wygrać i nagrodzić np. buziakiem lub przytulaskiem, albo że narysujesz jej żyrafę:-)
Jeśli problem będzie się pogłębiał, mogłabyś spróbować poszukać pomocy u psychologa.

Dupa nie szklanka , nie potłucze się , a ta mała panna jest nieźle rozpuszczona i robi z matką co chce . Nie radzisz sobie z dwulatką i jej humorkami , co będzie później ?
Od klapsa nikt nie umarł od krzyku tez nie ( pewnie też nie podnosisz na nią nigdy głosu bo to zbrodnia ) i masz efekty bezstresowego wychowania ...

Bardzo dobrze zrobiłaś, że nie posprzątałaś. Dziecku trzeba tłumaczyć, tłumaczyć, tłumaczyć i jeszcze raz tłumaczyć. Ja swojego starszego też wyprowadzałam lub zanosiłam do drugiego pokoju, żeby sobie się wyryczał. Potem przychodził, przepraszał, ale jakoś szybko do niego docierało, że robi źle. O takich scenach jak piszesz, miała moja Siostra ze swoją Córką. Z jednej strony śmieszne, a z drugiej wcale nie było do śmiechu, bo pewnego razu taką scenę "rzucania" jej urządziła, że połamał się wózek... No, a ludzie..ludzie lubią się gapić. Jej aż żyłka skakała. Raz nawet nawrzeszczała na babę "czego się gapisz..."
Najważniejsze, to żebyś nie dopuszczała do tego, żeby tobie nerwy puściły, żebyś nie uderzyła dziecka. Bo to wzbudzi niepotrzebną agresję w dziecku. A wiem, że tego na pewno nie robisz. Sprawiasz wrażenie zrównoważonej Mamy;-)
Kiedyś była moda na "super nianię", jej "karnego jeżyka". U nas sprawdził się właśnie nie karny jeżyk, a po prostu wynoszenie dziecka do drugiego pokoju. Jeśli twoja Pola rozrzuca zabawki, to może podczas ataku szału niech będzie w pokoju czy w takim miejscu, gdzie nie będzie miała dostępu do innych rzeczy, które odwrócą jej uwagę "dlaczego ja tu jestem", "o miś" itp.
Może mogłabyś "wyprzedzić" zachowanie Poli, widząc że np. zaczyna jej się nudzić zabawa, zaczyna rozwalać zabawki zamiast się nimi bawić, dołączyć do niej, usiąść i zaproponować nową zabawę, ale po posprzątaniu zabawek w jak najszybszym tempie na wyścigi. Dzieci lubią rywalizację. Dać jej wygrać i nagrodzić np. buziakiem lub przytulaskiem, albo że narysujesz jej żyrafę:-)
Jeśli problem będzie się pogłębiał, mogłabyś spróbować poszukać pomocy u psychologa.

Dupa nie szklanka , nie potłucze się , a ta mała panna jest nieźle rozpuszczona i robi z matką co chce . Nie radzisz sobie z dwulatką i jej humorkami , co będzie później ?
Od klapsa nikt nie umarł od krzyku tez nie ( pewnie też nie podnosisz na nią nigdy głosu bo to zbrodnia ) i masz efekty bezstresowego wychowania ...

Pola nie nudzi sie w domu, bo praktycznie nas w nim nie ma. Caly dzien bylysmy u znajomych i bawila sie z kolega. Potem jakies zakupy szybkie, kapanie i ledwo weszla do pokoju zaczela scene z klockami. Takze mysle nie z nudow. Uparta jest jak mol.