Tydzien temu urodzilam przez cesarskie ciecie synka. Od niedzieli jestesmy z maluszkiem w domu. Mieszkamy z rodzicami mojego partnera. Na poczatku potrzebowalam troche pomocy,poniewaz ciezko mi sie wstawalo z lozka czy chodzilo. Partner pomaga mi jak potrafi,chociaz nigdy nie mial kontaktu z takimi malenkimi dziecmi. Tesciowa chciala pomoc. Ok. Rozumiem,ale co bym nie zrobila to widze w jej oczach I gestach ze zle to robie. Wychodzi na to ze nie potrafie nic,chociaz to nie moj pierwszy kontakt z takim malym czkowieczkiem. Druga noc bierze go do siebie I nie pyta czy moze ale ze bierze go I tyle. Z mlekiem nie ma problemu bo ja sciagam pokarm. Ale... Pupe mial odparzona bo w szpitalu nie moglam wstawac a polozne nie opiekowali sie tylko nim,wiec nie mialy
czasu za bardzo. Leczylam mu jak potrafilam,a ona ze jedna noc z nia I pupa czysta. Krytykuje ubranks malego. Nie wszystko mam nowe,czesc kupilam czesc dostalam... Nie wiem czy powinnam porozmawiac o tym z partnerem. Czy poczekac,az tesciowa pojdzie do pracy(a to dopiero za dwa tygodnie) jest mk przykro bo przez to wszystko czuje ze jestem zla matka...