Każdy ma inne podejście do znieczulenia zewnątrzoponowego (i mówię tu nie tylko o kobietach które będą rodzić lub które już urodziły ale także o lekarzach i położnych). W związku z tym każda z nas musi sama podjąć decyzję... Dobrze jest sobie poczytać różne opinie na różnych stronach internetowych. Ze swojego doświadczenia mogę tylko powiedzieć, że w czasie ciąży chciałam znieczulenie... potem na szkole rodzenia zrozumiałam, że nie jst koniecznie potrzebne i wszystko zależy od przebiegu i PROWADZENIA porodu przez POŁOŻNĄ a także od własnego progu bólowego. Urodziłam bez znieczulenia i nie żałuję. Poród (bolesne skórcze) trwały tylko 3 godziny i dało się je złagodzić wygodną pozycją oraz polewaniem się pod prysznicem ciepłą wodą. W związku z powyższym znieczulenie zewnątrzoponowe było zbędnym zabiegiem. wyszło to na dobre dla Malucha i dla mnie. Pozdrawiam i życzę dobrego wyboru. 

Polega na blokowaniu nerwów przewodzących informacje o bólu z macicy do mózgu. Anestezjolog wstrzykuje środek znieczulający do przestrzeni międzykręgowej. Po jego zadziałaniu nie powinnaś odczuwać już żadnych bodźców bólowych od pasa w dół. Znieczulenie zewnątrzoponowe przyspiesza rozwieranie, zmniejsza stres u matki, polepsza ogólny stan dziecka, przede wszystkim w sytuacjach, w których stres rodzącej całkowicie uniemożliwia kontynuowanie porodu. Znieczulenie zewnątrzoponowe ma też swoje minusy. Zastosowanie tej metody uniemożliwia lub utrudnia kobiecie aktywne wykorzystanie skurczów w II okresie porodu, i może wydłużyć okres parcia. To zwiększa prawdopodobieństwo porodu zabiegowego (założenie vacuum lub kleszczy). Stwarza konieczność ciągłego monitorowania tętna płodu ograniczając swobodę poruszania kobiety. Wymaga też nacięcia krocza. Po porodzie kobiety mogą czasami odczuwać bóle głowy i krzyża, zaburzenia czucia i oddawania moczu.