Chwilami czuję się jak wyrodna matka.. mimo że moje "bycie mamą" nie jest aż tak długie już mam momenty że czuje że nie będę że nie jestem dobrą mamą...

Karmię mlekiem modyfikowanym, niestety,, synka dostawiłam do piersi dopiero w trzeciej dobie jego życia (ze względu na problemy z moim zdrowiem) i był już tak nauczony jeść z butelki że musiałam narazie dać sobie spokój.. położne co prawda starały się Nam pomóc, ale bez skutku. 

Dopiero gdy dostałam synka na sale już na stałe zaczełam ściągać pokarm do butelki, ale już nie chciał... 

Z tego powodu też czuje że w jakiś sposób zawiodłam... Bardzo chciałam karmić piersią.. Już nawet nie chodzi o pieniądze..

Racja, mogę jeść co chce, bo szczerze bez napojów energetycznych i kawy nie wiem chyba bym się nie podniosła rano po prawie nie przespanej nocy... Dziwie się że mam siłe siedzieć na tej stronie i coś jeszcze pisać ;]

Na dodatek synek ma zaparcia, pewnie przez to mleko, jeśli mu nie przejdzie to trzeba będzie je zmienić,,

Poprzestawiały mu się godziny... w dzień śpi, po południe to już prawie całe przesypia a harcuje w nocy..

Noi mimo naprawde dużego wsparcia rodziny, chłopaka, który naprawde mnie zaskoczył, nie sądziłam że AŻ tak wczuje się w role taty, to nie radze sobie z emocjami... Napewno jest lepiej niż było czy w szpitalu czy zaraz po powrocie do domu, ale nie jest łatwo..

WIEM nikt nie mówił że będzie lekko, tym bardziej że to była planowana ciąża. 

To wszystko co dzieje się w mojej głowie i dookoła mnie wynagradza mi uśmiech (chyba jeszcze nie świadomy) moje synka  i te śmieszne minki jakie robi 

Noi ciągle jest ten strach o jego zdrowie.. ale to chyba nigdy nie minie...