Nie taka matka miałam być... Nie tak miałam traktować swoje dziecko. Miałam być cierpliwa wyrozumiała stanowcza, miałam się z nimi bawić uczyc..

Przecież tak bardzo chciałam mieć dzieci tak bardzo dbalam o siebie w ciąży ...

Czasem sobie do siebie mówię że ja bym nie chciała takiej mamy jaką jestem ja..

Ale cóż ja mam robić jak to dziecko wogole mnie kompletnie nie słucha ignoruje mnie czuje jakby się śmiał że mnie w duszy że niech se pogada mam to gdzieś.

Do tego doszło bicie mnie... On normalnie mnie leje..kopie szarpie szczypie kiedy zwrócę mu uwagę zaczyna się jego darcie i pisk- chyba nie muszę dodawać że budi przy tym młodszego który ledwo usypia. Ja naprawdę staram się zachować zimną krew staram się być spokojna opanowana żeby jeszcze bardziej go nie rozwścieczyc... 

Żadna...normalnie żadna kara nie działa! Czuję się totalnie bezradna.. jak jest jeszcze partner w domu to jako tako.... Ale ja nie chcem grozic mu klapsem.. może powinnam...? Tylko to działa. ale wtedy to ju całkiem nie mogłabym na siebie patrzeć... 

Nie wiem może za nim zaszłam wogole w którąkolwiek ciążę powinnam się była nauczyć jak się wychowuje i traktuje dzieci..

Mało tego... Jak gdies wyjdziemy z domu to syn jest całkiem grzeczny..nawet jak zostaje sam u cioci czy babci to się tak ponoć nie zachowuje... Nie wiem ma mnie dość czy co...

Po takiej furii uspokaja się za jakieś 10 minut i zachowuje jakby nic się nie stało....

Tak bardzo go kocham.... Tak bardzo czekałam na niego... Modliłam się żeby urodził się zdrowy . Dbalam o niego jak mogłam... Jak patrze na jego zdjęcia gdy był mały.. wiem że dzieci rosną..i już nigdy nie będą małe jak kiedyś.... Ale ja dla niego byłam kiedyś całym światem a teraz czuję się jakbym była jego wrogiem.  Nie chcem żeby tak było. Ale nie umiem nie wiem jak to zmienić...

Chyba mam gorszy dzien,ale tak dał mi dziś popalić że musiałam się wygadac