Ciężko jest doradzać w takich sytuacjach ale uważam, że nic na siłę. Oboje musicie chcieć być razem. I Ty i On musicie się postarać. Może najlepsza będzie rozmowa, co komu nie pasuje i jak to zmienić? Trzymam kciuki

Wiesz płacz pomaga,popłacz sobie to Ci dobrze zrobi,wyjdz do ludzi najważniejsze byś nie była sama,jeśli chcesz ja mogę z Tobą popisać chociażby tutaj na pv albo na gg(zawsze lepiej wyżalić się obcemu).1 trymestr jest ciężki,hormony buzują zobaczysz z nadajeściem 2 trymestru będzie o wiele wiele lepiej ja też ciężko znosiłam 1 trymestr dużo płakałam,złościłam się,kłóciłam z mężem bo wiecznie coś mi nie pasowało,Zobaczysz jak się ucieszysz jak posłuchasz bicia serduszka swojego maleństwa,pierwsze ruchy poczujesz...coś wspaniałego,na razie masz tą świadomość że w Tobie jest życie,niedługo to poczujesz i staniesz się w pełni szczęśliwą kobietką.Najlepszym lekarstwem na smutek również jest sen,śpij jak najwięcej,oglądaj swoje ulubione programy,wez relaksującą kąpiel,odpręż się  a przede wszystkim POROZMAWIAJ wiem że łatwo jest napisać,trudniej zrobić,sami stwarzacie sobie nie wyjaśnione sprawy,w końcu dziecko które nosisz pod sercem nie  jest w Tobie od tak,uczucie jakim siebie obdarzyliście spowodowało że w Tobie jest malutkie życie,żyj tą świadomością że Twój bobasek nie chciałby byś była smutna,ciesz się każdym dniem z brzuszkiem,najlepszy na wszystko jest czas.

Kochana, początki zawsze cięzkie. Tym bardziej w obcym kraju, bez najbliższych. Mialam podobnie :( Ciągle kłótnie itd. Ale teraz wiem, że nie warto było. Mój facet się nie zmienił :( Ale ja jestem dumna ze swoich dzieci :) Trzymam kciuki, żeby się wszystko poukladalo :)