Siedzę w fotelu myślę o tym dniu, patrzę na film, biorę prysznic, jem obiad, robię zakupy, wstaję w nocy do toalety i cały czas myślę czy już, kiedy, czy szybciej i czy dam radę, ta myśl- kiedy urodzę i oby z maleństwem bylo dobrze...

Czego nie robię, myślę o dzidzi... Mam na 14 stycznia cesarkę a myśli różne zaprzątają moją głowę nom stop. Co jeszcze dokupić, czy starczy pampersów, co spakowac, czy będzie duży i jak będzie wyglądać, do kogo podony... Nie mogę przestac myśleć choćbym chciała na chwilę...

Nie jest to moje pierwsze dziecko a mimo wszystko się strasznie boję! Cholera! Oszaleję...

Czy to normalne, czy ja jestem normalna?  A może wariuję? Kurde!   Niech już jest ten dzień bo oszaleje!!! Tak się boję!

Czy nie postradałam zmysłów? 

:(