Witam Was Kochane, musze sie troszki pozalic bo przezyłam dzisiaj horror. zapewne nie jedna z Was spotkało to samo. Dzis moj 3 letni Synus poszedł poraz pierwszy do przedszkola. Generalnie to sie cieszył ze tam idzie. Rano dumnie spakował sobie plecak: piórnik, piciu, mentosy i przytulanke tygrysa.  sam załozył buty i ... tyle dobrego. z jego ust nie zchodziło pytanie " a czy bedziesz tam ze mna?". wytłumaczyłam mu spokojnie ze do przedszkola chodza same dzieci a rodziców pani wygania bo są za duzi by sie bawic. wydawało mi sie ze przyjął to do wiadomości i bedzie dobrze, ale nie. Wprowadziłam go do sali, powiedziałam ze ide po zakupy i po niego wróce.Cóż nie uwierzył i zaczoł swoja histerie. Az serce mi sie krajało jak słyszałam za drzwiami jak sie zanosił i wołał do mamy i taty. poszłam wiec do sekretariatu zeby popłacic rozne składki, wychodzac nadal słysze jego przerazliwy krzyk. sama sie popłakałam. postanowiłam jednak ze poczekam jeszcze chwilke na to czy sie uspokoi i zaczełam czytac cos na tablicy ogłoszen. niestety krzyczał nadal (wiem jak i ile potrafi tak krzyczec) wiec obtarłam oczy i wyszłam zeby tego nie słuchac. przyjechałam do domu i zaczełam buczec. moj mąż pojechał do niemiec na 3 dni i nikogo nie było w domu wiec mogłam sobie popłakac. napisałam swojemu M. jaka była sytuacja to zadzwonił do mnie i sie spytał czy nie mogłam Maksia z tamtad zabrac. Powiedziałam mu twardo ze na 15 dzieci moze 5 nie płakała i ze do 13 moze jakos wytrzymamy. OPbawiam sie ze jakby moj M go dzis zaprowadzał do tego przedszkola to by z nim wrócił do domu i nie pozwolił na taką histerie. No ale cóż o 9 zadzwoniłam do przedszkola dowiedziec sie czy sie uspokoił i pani powiedziała ze juz nie płacze i siedzi przy stoliku-ile w tym prawdy to ciezko powiedziec ale mysle ze jakby nie dawały sobie z nim rady to by kazały przyjechac po niego.

teraz siedze w pustym domu, jest taka cisza ze az mnie przeraza.tesknie za małym urwisem i czekam do 13...