Bardzo ładnie to ujełaś. Gratuluje Ci dorosłego podejścia do życia i do swojej córeczki! 

święta racja :) i wpis jakby mniej chaotyczny, chociaż dotychczasowych nie krytykuję, bo jakoś je rozumiałam ;)

Ładnie napisane, ale 15 czy 16 lat to nie jest czas na dzieci, nawet dla najbardziej dojrzałej nastolatki.  Nie moja to sprawa, nikogo nie potępiam, ale mimo że zyskałaś cudowną córkę, to jednak też wiele straciłaś. Przede wszystkim nie mogłaś być nastolatką, bo z dzieckiem nie da się być nastolatką, a to bardzo fajny czas w życiu. Oczywiście bilans i tak jest na Twoją korzyść, bo masz dzieciaczka, ale zawsze zostaje to "ale".

Sama zostałam Matką będąc nastolatką. Mój syn urodził się 1-go lutego, a ja dzień później kończyłam 17 lat. Nie powiem ,bo na początku mnie macierzyństwo przerosło. Pewnie dlatego ,że nie miałam nikogo  kto by mi pokazał jak założyć pieluchę itp. Jednak od początku mój syn był dla mnie całym światem. Dzisiaj Janusz ma już 11 lat (kiedy to zleciało nie mam pojęcia) nie wyobrażam sobie bez niego życia (tak samo nie wyobrażam sobie życia bez jego siostrzyczek) i to on jest mężczyzną mojego życia

Pięknie napisane, żeby każda nastoletnia mama myślała w ten sposób:)

A ja mimo chaosu i tak wiedziałam o co cho........... Ten wpis tak złożony nie pasuje do Ciebie:)Jak dla mnie jesteś świetną mamą , najlepszą jaką Lala może mieć:)

pięknie :)

No no i jak dojrzale napisane  i w końcu wszystko udało mi się zrozumieć  (nie żebym miała coś do Twoich wpisów,broń Boże,ale zawsze są takie hmmm jakbys chciała wszystko na raz napisać heheh co oczywiście ma swój urok )

Brawo za podejście do życia.Tak trzymaj 

no wiesz wczoraj ci przeszkadzalo ale jak zwykle usunelas notatkę.

nic nie rozumiesz. kompletnie.

Zawsze wydawalo mi się,ze kazdy obywatel ma mozliwosc wypowiadania wlasnego zdania i bede się tego trzymac to co ty pokazalas agata94 swiadczy o Tobie..to,ze nie akceptujesz mojego zdania to juz nie moj problem.