Nic mi nie pomagalo musialam to wszystko po prostu przecierpiec i wyplakac po miesiacu polecialam do Polski na miesieczne wakacje ,bylam w gorach na desce przez kilka dni i pozniej powoli zaczelam sie podnosic .pierwszy miesiac byl bardzo ciezki.wspieram Cie z calych sil !:*

Mi nie pomagało nic... jedynie czas i to, że wszystko chciałam robić sama. Straciłam mojego Aniołka, ale nic nie powiedziałam mojej mamie która odeszła 2 dni po moim skarbie. Wszystko co było związane z jej pożegnaniem robiłam sama i nikogo nie chciałam dopuścić do pomocy. Czas goił rany, ale był to długi proces. Nie jadłam, nie rozmawiałam z nikim oprócz ludzi mi bliskich, nie chodziłam do szkoły, nie wychodziłam z domu do dziś nie wiem jakim cudem zaliczyłam tamten rok... potrafiłam siedzieć jak mała dziewczynka w szafie z rzeczami mamy i płakać cały dzień. Kiedy już czułam, że emocje opadły i byłam w stanie rozmawiać z innymi moja wychowawczyni która bardzo mnie wspierała wręcz wyciągnęła mnie do psychologa. Chodziłam około pół roku i to mi pomogło. Mimo wielkiego wsparcia rodziny i chłopaka nie chciałam pokazywać im w jakim jestem stanie bo wszyscy byliśmy wstrząśnięci, a mi wydawało się że dam radę jednak to było tylko złudzeniem... Zawsze byłam silna i kierowałam swoim życiem, a wtedy świat mi się kompletnie zawalił. Do tego doszła kolejna chemia mojej przyszłej teściowej i to był kolejny cios, bo dla mnie jest jakby drugą matką. Jednak póki co pomogło i wszystko zaczyna mi się układać...

Czas leczy rany i to prawda. Niestety to dlugi proces. Zaloba ma kilka etapow, raz jest lepiej, raz gorzej..

Zabrzmi banalnie, ale przeżycie żałoby. Płacz, palenie zniczy, wspomnienia. I nie spamujesz - to bardzo ważne pytanie Lavi. Serduszko dla Ciebie:-*

http://www.potamtejstronie.pl/psychologiczna/etapy.html

I rozmowa o dzieciach... Tak, a nie udawanie ze ich nie było.

Musisz swoje "odcierpieć" - ja nie miałam sił z nikim się spotykać, mój zmusi mnie do pójścia do szkoły(rocznej) miałam jakieś zajęcie i na tym się skupiłam ale myśli były przy moim aniołku, codziennie byłam na cmentarzu i jedna myśl (co pisałam Ci w innym poście)

"Nienarodzone dzieci nie odchodzą...one tylko zmieniają datę swojego przyjścia na świat"

Czasem zrozumieć jest tak trudno I ciężko sobie wmówić, że życie jest próbą Że ktoś ułożył ten plan precyzyjnie. Kiedy odchodzą szybko ci, którzy żyli tak niewinnie. ..