Ja starałam sie prawie 6 lat...ale pisalam ci juz o tym bo pytalas...

a bylas u lekarza ? powyzej 2 lat tojuz trzeba sie spytac o porade i badania porobic ( meza tez trzeba przebadac )

Szkoda, że nie można do Ciebie wysłać wiadomości. Jakoś mi tak trudno się tu rozpisywać. Napisałam o naszym ponad 2 letnim oczekiwaniu na blogu. Jeżeli masz dość cierpliwości to przeczytaj i jeżeli będę mogła coś podpowiedzieć to chętnie.

Albo napisz tutaj coś więcej. Jakieś badania już robiliście?

Dokaldnie badania badania to podstawa trzyamm kciuki

tak są. Jakoś na poczatku było kiepsko teraz czasami czuje sie zawiedzienie ale o tym sie juz nie mysli. Jakos przestałam nad tym sie rozczulać czasami tylko czuje smutek jak przychodzi okres ale to mija i dalej sie czeka. Byłam u lekarza po poł roku to nic nie powiedział kazał czekac ale ja już dalej czekac nie bede i od 30 czerwca ide do innego lepszego ktory zrozumie i sie zajmie nami a nie do takiego palata co gówno za przeproszeniem wie i tylko śmieać sie umie....

my z mężem czekaliśmy na dzidzię cztery lata ,badania ciągłe wizyty u specjalistów tony leków i nic w końcu stwierdzono że ratuje nas jedynie in-vitro  choć i na to nie dają żadnej gwarancji po takiej diagnozie odpuściliśmy wylewając morze łez bo nie każdego stać na tak kosztowną metodę srednio ok 12 tys .diagnoze postawiono w zeszłym roku w kwietniu a ja w lutym tego roku zaszłam w ciążę naturalnie.to już 5 miesiąc i wszystko ok choć na początku różowo nie było ale wszystko się unormowało. więc i czasem lekarze się mylą a natura potrafi nas zaskoczyć tak było w naszym przypadku.więc życzę powodzenia i nie zalamujcie się wiem co przeżywacie ale czasem wszystko się ułoży samo tak jak w moim przypadku dodam że u nas obojga stwierdzono niepłodność a tu taka niespodzianka w życiu nie pomyślałam że takie szczęście mnie spodka .lepiej troche wyluzować bo człowiek zwarjuje wiem co mówię bo nie raz z mężem byliśmy na skraju załamania ale patrząc teraz na to, to ta diagnoza postawiona w kwietniu dobiła nas a z drugiej strony człowiek oswoił się z ta myślą i wyluzował i tego chyba było nam trzeba życzę powodzenia w staraniach Kasia

Dziewczyny to Ja myślałam niepozytywnie o tym wszystkim,a jak poczytałam wasze posty,to aż mi przykro.2,4,6 lat starania to naprawde długi okres czasami przez takie coś miłośc aż się rozpada.Ja dopiero z Moim Misiem staramy się ponad 4 miesiące i się już boimy,ale będziemy się starac napewno do skutku.
Ogólnie przechodzimy w naszym związku przez cięższy etap,ale i tak jesteśmy pozytywnej myśli i wiemy że dziecko zbuduje najwspanialszą więź w naszej Miłości i wszelkie spory pujdą w zapomnienie.
Pozdrowienia dla Was Kobitki i 3mam kciuki za wszystkie starające się Parki.

Doskonale wiem co czujesz. też juz dlugo sie staramy. ciagle lekarze leki nerwy i te mysli co bedzie jesli nigdy sie nie uda. ale po ciezkich dniach przychodza te lepsze i zdajemy sobie sprawe ze musi sie udac .walczymy i sie nie poddamy.