Nie nudzę się. Czas przecieka mi przez palce. Ciągle mam świadomość, że jeszcze jest coś do zrobienia, że nie zdążę. 

 

W pierwszej ciąży nudziłam się jak mops. Mąż w pracy, poza domem czasem ponad 10 godzin, a ja sama w obcym mieście (co prawda w Polsce, ale w bloku). Do tego końcówkę ciąży miałam w jesienie i w zimie, więc nawet na spacer nie mogłam pójść bo nie miał kto mi butów założyć ;) 

 

Gdy pojawił się syn czas zaczął lecieć dużo szybciej. O nudzie nie było mowy. Tak szybko na początku się zmieniał, że nie nadążałam notować (wcześniej pisałam bloga, ale szybko skapitulowałam).

 

W tej chwili urządzam mieszkanie tak żeby dwójka dzieci się pomieściła, zdjęcia Rysia są niewywołane od roku a blog nieuzupełniony. Do tego mam pracę (pomimo L4 chcę być na bieżąco z ekipą) i chcę rozkręcić własną firmę. 

 

Czasami chciałabym żeby doba była dwa razy dłuższa :)

marzę o tym żąeby się nudzić choć jeden dzień :)

a tu nie ma jak - pranie, gotowanie, zabawa, spacery, bieganie, książeczki, prasowanie, zakupy, a jak tylko ma chwlkę dla siebie to jest tyle książek do przeczytania, języków do nauczenia, znalazłam soboie kolejną podyplomówkę, tylko... czy podołam z dwoma maluszkami...

też się nudzę i nie mam co ze sobą zrobić, ciągle coś sprzątam albo siedzę tu na tej stronce i co chwilę patrzę na zegarek  kiedy mój facet wróci z pracy bo ten moment uwielbiam, jemy coś razem i wychodzimy na spacerek :):) wtedy dopiero czas mi ucieka co nie trzeba :)

 u mnie tez sama nuda...;/ Czekam na malenstwo... !

ja tez za granica sie nudze, bo ile mozna chodzic na spacery, czytac ksiazki, ogladac filmy, siedziec na necie, sprzatac, prac i gotowac - wszystko juz wychodzi bokiem, tesknie za moimi przyjaciolmi, ktorzy sa w PL, za sloncem i w ogole... ale tez sie pocieszam, ze jak mala sie urodzi to bedzie lepiej :)