no leci leci:) widzisz jaki już duuuuży chłopak:) heh, ja już prawie zapomniałam jak to było z kopniakamil) wiem tylko, że pod koniec były dla mnie bardz uciazliwe. i juz wolałam mieć ją przy sobie. I dotąd ani razu nie zatęskniłam za brzuchem. Ale moze w drugiej ciazy bede chodzic bardziej swiadomie, bo teraz sie łapię na tym, że nie wierzę , że moje dizecko było we mnie:) ze to ta sama Ania z brzucha;) hehhe..  co do łągodnięcia na dzwiek tatusia głosu..u nas było tak samo:) wkuzrałam się , ze mnie to maltertuje, a jak wołam męza to zaraz się uspokaja:) buziaki i zdrowka, kochana!!!!

hehe te nasze szkrabki w brzuszkach ;)) moja malutka potrafi być taka delikatna i spokojna, a kiedy tyllko tatuś wraca z pracy, zaczynamy rozmawiać chyba na jego głos nagle jakby dostała motorka w dupeczce ;p zaczyna się wyrywać na wszystkie strony... uwielbiam to ;)) ita tatusia ;) widocznie lubi jego głos! ;)) powodzonka kochana, zdrówka dla ciebie i maluszka! już tak niewiele przed nami!!