no chodzi o to ze po badaniach genetycznych bedziemy wiedzieli na czym stoimy i wtedy bedziemy musieli podjac jakas decyzje no ale juz rozwazamy te opcje zeby sie z nia oswoic chyba

mialam podobna sytuacje. ja z kolei mialam zle wyniki badania genetycznego. wyszlo, ze dziecko moze sie urodzic z zespolem edwardsa. zdecydowalam sie na biopsje kosmowki. czekalam dwa tygodnie na wyniki. wszystko bylo ok. syn urodzil sie zdrowy. jezeli byloby inaczej, wtedy rozwazalam przerwanie ciazy. takze... moze poczekaj na na wyniki tych badan genetycznych. ja swoja droga nie potepilabym Cie za taka decyzje.

To musi być tylko wasza wspólna decyzja, bardzo trudna, ale ja bym jeszcze poszła do innego lekarza aby się upewnić że mówi to samo, wtedy na nowo bym się zastanawiała. Jest tyle różnych lekarzy, ja sama też znam przypadki że lekarz mówił że jest podejrzenie jakiejś choroby, rodzice poszli do innego lekarza i ten postukał się w głowę, więc to nie musi być wyrocznia.

Wasze życie , wasza decyzja . Jeśli po dalszych badaniach wyszło by że dziecko bedzie bardzo chore myśle że zdecydowalabym sie na usuniecie ciąży i , nie potępiam takich decyzji .
NIkt Ci później z tych obrońców zycia nigdy nie pomoże ani finansowo ani w opiece nad dzieckiem ....

Dobry pomysł skonsultuj sie z innym lekarzem , moze jest wszystko OK .

może większość mam sie na mnie wkurzy ale jeśli ta wada okaże sie prawdą jeżeli przez ta wadę dziecko miło by być upośledzone psychicznie i zależne tylko od mojej opieki nie mogło by nic samo robić, przerwała bym ciąże nie chciała bym aby moje dziecko cierpiało i tylko egzystowało a nie żyło , wszystko tak naprawde zalezy jak bardzo ta wada wpłyneła by na komfort życia dziecka bo nie chodzi tu o mnie tylko o to dziecko

Bardzo mocno trzymam kciuki zeby dzidzia byla zdrowa!!

Oby wszystko było dobrze. Miej nadzieję, że się wszystko poukłada. My z mężem uważamy,że zamiast skazywać dziecko na życie w bólu i cierpieniu, jak również siebie na ogromne życiowe cierpienie, zdecydowalibyśmy się przerwać ciążę, gdyby to była ciężka i nieuleczalna choroba. Bądź dobrej myśli. Może wszystko się okaże pomyłką.

Nie mozna za takie myslenie potepiac. Kazdy ma wlasny rozum kazdy inne podejscie itd. Nie martw sie i mysl swoje... Ja pewnie w 13 tygodniu pomyslalabym podobnie, potem w bardziej zaawansowanej pewnie nie podjelabym takiej decyzji. Trzymaj sie i oby jednak malenstwo bylo zdrowe :*

naprawde wspolczuje straty, ja sobie tego nie wyobrazam. z mezem juz dosc dlugo sie staralismy o rodzenstwo dla naszej corki a tu cos takiego. wiem ze moze byc ok pozniej ale lekarz mowil ze jest powod do zmartwien. w tej sytuacji widze raczej czarny scenariusz. i w razie co nie wiem jakbym miala powiedziec o tym rodzinie, rodzicom i tesciom przede wszystkim