Tak,na pocieszenie Ci powiem że ja na początku z mała sama nie wychodziłam na spacerki bo bałam sie że plakać będzie i tego nie ogarnę. Mimo ze mam ogród i mogłam tam isc nawet w piżamie. Zanim to wszystko pojęłam,te jej płacze i stękanie to mineło dobre 3 msc.  W sumie to zaczynałam beczec zawsze wtedy kiedy ona to robiła,wkurzałam sie nie wiem sama na co,chyba na to że naoglądałam sie za dużo reklam w których mamusie sa umalowane,ubrane i mają w głos śmiejace sie dzieci. Tylko to nie wiele ma wspólnego z rzeczywistością. Dasz rade kochana,większa polowa z nas przez to przechodzi... co do spania w nocy moze mała poprostu załatwić sie nie umie...i stąd to jęczenie i stękanie. napewno lekarka Ci cos doradzi.Powodzenia i sie nie poddawaj :)

Deredi,mysle ze tak jest z wiekszoscia swiezo upiecznych mam.Ja myslalam ze jestem przygotowana do wszystkiego,myslalam ze duzo wiem,wyszlo na to ze guzik wiedzialam,duzo rzeczy mnie przeroslo,trzeba czasu...wszystko sie unormuje,z dnia na dzien bedzie latwiej.A puzniej juz zapomnisz o ciezkich problemach na poczatku ,trzymaj sie dzielnie,i pamietaj! NIE JESTES SAMAAAA :))))

Nie przejmuj się tak bardzo, mimo, że to moje drugie dziecko, to też przez prawie dwa miesiące nie mogłam rozpoznać o co córci chodzi i działałam metodą prób i błędów. Jak gdzieś jechaliśmy, to pięknie spała w nosidełku, ale jak tylko wyszłam z wózkiem na spacer, to zaraz wycie, że nas wszyscy dookoła słyszeli, bo głosisko to moje maleństwo ma donośne. Odrobina czasu i cierpliwości a wszystko się unormuje. Nie jesteś złą matką, jesteś matką normalną, która czasem jest niepewna, czasem bezradna a jeszcze innym razem sfrustrowana. Masz do tego prawo, kobieta nie cyborg :) Powodzena.

Właśnie! Zacytuje "mróweczkę78" = "kobieta nie cyborg". Święta prawda, daj sobie kochana trochę czasu, jak to mówią "nie od razu Rzym zbudowano". Czas, cierpliwosc, spokój. Mi też nie było łatwo z pierwszą córą, ale krok po kroku nauczyliśmy się nawzajem. Byłam praktycznie ciągle sama bo mój mąż przychodził z pracy dopiero późnym wieczorem, praktycznie niedziele tylko spędzaliśmy razem. 

Napewno spotkanie z połozna i pediatra dodadza ci pewnosci siebie, co do pocych ludzi - nie przejmuj sie najwazniejsze zeby wszystko bylo dobrze Pozdrawiam i zycze spokojnego dnia :)

uszy do gory. male dzieci maja to do siebie  ze placza z byle powodu... dziekuje bogu ze corka byla cicha i nic jej nie przeszkadzalo.. ale mlody dal mi nieraz w dupe szczegolnie krzyk jest o zgrozo gdy walnie kupsko natychmias trzeba go przebrac) bo inaczej slyszy go cale osiedle:).. ale paradox tego jest taki ze on nie lubi zmiany piluchy haha wiec i tak jest ryk:)... ja juz przyzwyczailam do tego.. taki jego urok... a tobie dam mala rade takie male dzieci czasem gwaltownie przezywaja nowe miejca i nowe pelne gwary otoczenia jedne walna wtedy spiocha jako system obronny a inne jak twoje moze poprostu krzykiem domagac sie  wyciszenia

Była położna, całkiem sympatyczna starsza Pani. Popatrzyła na małą i powiedziała że sobi dobrze radzimy :) Jutro wizyta u pediatry... Obi była rózwnie miła.