Mam jedno dziecko i na tym koniec. Dlaczego?
1. Nie mam wybujałego instynktu macierzyńskiego
2. Boje się, że w przyszłości nie będzie mnie stać na edukację dl drugiego dziecka (nie wiadomo co w życiu się przydarzy)
3. W związku z podpunktem nr 2 chciałabym aby moje dziecko miało wszystko co najlepsze :)
4. Trauma po porodzie tylko utwierdziła mnie w tym przekonaniu.

Ja mam dwojke i na te czasy co sa teraz to zdecydowanie mi starczy ,nie chce tak abym kiedys myslala za co je do szkoly poślę lub na studia (jezeli beda chcieli) za co wykarmic ubrac itp. chce aby nic im nie zabraklo a kto wie co zycie przyniesie a po drugie juz mi lekarz zabronił zachodzic w ciaze (mialam 2x cc) bo powiedzial ze juz nie donosze kolejnego dziecka tak macica jest słaba i mi pęknie ;/ no to juz mi sie odechcialo nawet z tego powodu

- bo mnie nie stać; nie chcę mieć dwójki czy trójki dzieci, a nie móc im zaspokoić podstawowych potrzeb. Chcę, żeby Mała miała to, czego mnie czasami brakowało. Nie znaczy to, że będę ją rozpieszczać i kupować nie wiadomo co, ale chcę, żeby mogła pójść na dodatkowe zajęcia, zwiedzić trochę świata itd. Mnie to nie było dane.
- bo nie wyobrażam sobie kolejny raz przechodzić ciąży, porodu (!) i tych pierwszych tygodni z Maluszkiem.
- chciałabym się w końcu wyspać. ;)

Sama jestem jedynaczką i nie uważam, żeby rodzice zrobili mi tym jakąś krzywdę. ;)

bo nie moge chciec. nie stac mnie na kolejnego szkraba.

Kocham swoją córkę. Ale nie chcę mieć kolejnego dziecka, bo chce córce dać wszystko, czego zapragnie.
Nie chcę dzielić miłości na dwoje czy troje dzieci.
Pozatym nie wyobrażam sobie znów być w ciąży, wyczekiwać na poród, dochodzić do Siebie...

Być może kiedyś mi się odmieni, ale póki co... jestem nieugięta, i chcę pozostać przy jednym dziecku. A mąż całkowicie się ze mną zgadza.