No i już mam swój Skarb przy sobie...

Poród

W niedzielę 27 maja o godz. 23.00 niczym jak w filmie odeszły mi wody oczywiście nie wszystko na raz ;). Pojechaliśmy do szpitala, gdzie się okazało, że mój lekarz prowadzący ma dyżur. Kazali się przebrać, przeprowadzili wywiad i pojechaliśmy na salę przedporodową. Lekarz mnie zbadał, ale jeszcze nic się nie działo więc podpiął mnie pod ktg a ja miałam spać (taa..."jasne"pomyślałam) i alarmować w razie czego. Powiedział, że może około południa urodzę a była 1 w nocy więc zadzwoniłam do męża, który czekał na korytarzu, aby pojechał do domu i przyjechał rano. Po godz. 2 zaczęły się bardzo delikatne skurcze. Po godz. 3 były już coraz mocniejsze-krzyżowe a ja jak czułam, że się zbliżają to coś mi się robiło...Skurcze coraz mocniejsze a ja myślę- muszę być twarda, nie będę jeszcze dzwonić po lekarza...zaczekam. No, ale w końcu przyszedł tak mocny, że łzy mi leciały po policzku i w końcu zadzwoniłam. Przyszła położna a ja do niej, żeby mi dała coś przeciwbólowego, bo nie wytrzymam a ta do mnie z tekstem "Dziecko to dopiero początek, to się dopiero zaczyna" a ja do niej, że ja już nie mogę wytrzymać więc wzięła mnie aby mnie zbadać a tu już pełne rozwarcie. "Będziemy rodzić" powiedziała i zabrała mnie na salę porodową. Zjawił się mój lekarz, podpiął ktg i się zaczęło na dobre...Sam poród trwał bardzo szybko  i jak to lekarz powiedział "mistrzostwo świata, niesamowite- jest Pani stworzona do porodów" ;). O godz. 4.05 usłyszałam piękny płacz mojej córeczki a uczucia kiedy mi ją położyli na piersiach nie zapomnę do końca życia. Nagle zapomniałam o całym bólu, wszystko minęło :). Po dwóch godz. zawieźli mnie na salę matek i przywieźli Małą do mnie :).

Po trzech dniach miałyśmy wyjść, ale okazało się, ża Mała ma żółtaczkę :(. W sobotę okazało się, że ma jakąś bakterię w moczu i musiała dostawać antybiotyk :(. Po 10 dniach dopiero wyszłyśmy ze szpitala a za 2 tyg. musimy zgłośić się do poradni.

Mało tego Madzia nie załapała piersi :( więc jest na sztucznym mleku nad czym bardzo ubolewam :(.

Kocham ten mój Skarb najbardziej na świecie :)