Nikt nie zrozumie matki która traci swoje dziecko w każdym tygodniu ciązy czy jest to początek środek czy koniec ciąży bol jest taki sam i strata tak wielka . Każda kolejna ciąża staje sie obsesją wielka obawą o to nienarodzone a kobieta nie potrafi sie tak tym cieszyć bo bardziej sie skupia na wyczekiwaniu aby tylko jeszcze jeden tydzien wiecej minoł. 

Tak było i w moim przypadku w wieku 18 lat urodziłam syna siłami natury zdrowy donoszony gdy miał pół roku wzieliśmy ślub w noc poślubną podjelismy decyzje o kolejnym dziecku staralismy sie długo bardzo długo było jedno poronienie wkoncu sie udalo i 2 lata po pierwszym dziecku mielismy juz drugiego chlopca.

Rok temu podjelismy decyzje o ostatnim dziecku staralismy sie i zaszlam w ciąże ale niestety serduszko przestalo bic w 13 tygodniu ciaży a zatrzymało się w 10 tygodniu 3 tygodnie chodzilam z martwa ciaza dla mnie to byl szok uslyszec to od lekarza nieprzejetego tym zdarzeniem a mi zawalil sie caly swiat  dostalam skierowanie do szpitala i skrobanka .

Kazali odczekać conajmniej rok aby macica dobrze sie zagoiła ale minelo pol roku a okazalo sie ze jestem w ciazy. Myślałam że padne trupem ze strachu ze sytacja sie powtorzy dostalam leki na podtrzymanie ciazy i odliczalam z wielkim przerazeniem tygodnie .

Udało się jestesmy w 28 tygodniu mamy termin na maj na 6 maja .

Mało tego -TO DZIEWCZYNKA - UPRAGNIONA WYCZEKIWANA DZIEWCZYNKA  

rekompensata za bol i cierpienie? błogosławieństwo moja Julcia