i parę innych uczuć wypełnia moją duszę. 

Kazdy, dosłownie każdy, tylko nie On.

Łez wylanych tyle, że mogłabym się w nich wykąpać.

Co dalej?

Jak żyć?

Wybaczyć?

A może uciec jak najdalej i próbować zapomnieć, że w ogóle istniał?

Ale co z nią, z tą wspaniałą małą osóbką, ktora dziś kończy 9 miesięcy i kocha go ponad wszystko?

 „Nigdy tak naprawdę nie można nikogo mieć. Nieważne, jak bardzo się kocha, ten ktoś może się wyśliznąć między palcami jak woda i nic nie da się zrobić."

Gdzieś musialam, przepraszam, że akurat tutaj.

Moje małe najdroższe pysiątko ;*.  Kocham nad życie.