Dzień ZERO. Posprzątałam jednak chatę, zrobiłam śniadanie, pomalowałam jajka (kurze), łaskoczę małą po piętach gdy tylko wypycha je dostatecznie. I nic. wielkie, okrągłe, obrzydliwe, kosmate ZERO. będziemy czekać zatem dalej... dalej... dalej...

Póki co cały czas czuję się jak wielka samica królika Wielkanocnego, która mości sobie gniazdo przed porodem swoich młodych wyrywając sobie futro z dupska i układając je gdzieś w cichym kątku pod oknem, gdzie nie jest ani za zimno, ani za ciepło, ani nie wieje i nie ma wilgoci...

Życzę WAM laseczki wszystkiego Najlepszego. Żeby pociechy Wasze rosły zdrowe, żeby porody bolały jak siniaki, żeby wszystko układało się między Wami i Waszymi lubymi... i czego jeszcze można życzyć?

Wosna za oknem piękna... poranne słońce rozjaśniło dachy Rozgłośni Radia Maryja i TV Trwam... legion babć z moherowymi beretami uskutecznił poranną krucjatę pod moim oknem... budząc mnie i wkurzając zarazem;) Tonę w rzeżusze, kotkach-baziach, kolorowych pisankach i innych pierdach strojących stół... MÓJ STÓŁ! haha! mój stół ze wszystkimi niedorobionymi sałatkami, niedosolonymi śledziami, nieudanymi przysmakami i przeterminowanymi sucharkami WASA, które koncertowo zastąpiły chlebek, który niechcący spleśniał wczoraj...

Patrzę oczami przepełnionymi miłością na Głowę tego domu i kuźwać... chyba zostałam jej Szyją... Mam własną rodzinę i domek... i nastąpiła zmiana pokoleń. Uderzyło mnie to bardzo w te święta... otrzeźwiło. ;) Będę w końcu mamą!