A, no mam. I to nie takiego papierowego, a realnego... i to od 3 miesiecy. Marudziłam, marudziłam i wymarudziłam swoje. G. zjechał do Polski na Wielkanoc i tak juz zostało.

Tylko, że ja nie tak wyobrażałam sobie jego pobyt w Pl. Myślałam, że przyjedzie na 2-3 miesiące, spedzi troche czasu z dziećmi, bo to prawie obcy facet dla nich, popracuje trochę, żeby się nie nudzić, bo to pracoholik straszny, potem zrobimy sobie wakacje i wreszcie gdzieś wyjedziemy, bo od urodzenia Piotrusia nigdzie nie bylismy, a potem wróci z powrotem do NL. Taki był mój plan. A zamiast tego mój zdecydował, że zostaje przynajmniej do końca września, więc siedzi w robocie po 12 godz., bo przecież polskie zarobki są dużo niższe niż holenderskie,  z wyjazdu na urlop zrezygnował, mimo iż juz wszystko było zaplanowane, bo przeciez to byłby czas bez pracy, a więc i bez kasy, z chłopakami prawie czasu nie spedza, bo albo wychodzi jak jeszcze spią, albo wraca jak już spią.  I tyle z tego mam. Mam męża w domu, a równie dobrze mógłby za granicą siedzieć. 

Nie tak miało być;-(