ja juz 5 dobie czułam sie ok, a lezałam w szpitalu 8

pare dni po wyjsciu mama mi pomogla te pierwsze doby w domu... bylam strasznie nie do zycia ;/

po 2 tyg jak pojechała mama :)

Dzieckiem zajmowałam się od razu, domem trochę też, przez pierwsze dni był ze mną narzeczony. Doatałam do domu czopki przeciwbólowe i używałam ich przez pierwszy tydzień. Tak naparwdę najgorsze było wstawanie z łóżka.

dzieckiem odrazu się zajmowałam po malutku chciałam sama sobie z tym dać rade ! a domem to tylko delikatnie coś na obiad ugotować , pranie do pralki wsadzić , a w większość mąż pomagał bo wzioł odrazu tacierzyński i tak z dnia na dzień coraz to sprawniejsza byłam 

Trzeba było ruszyć z kopyta (mam tu na myśli drugi poród), bo w domu czekał starszy syn, w dodatku szkołę zaczął.... Wszystko na raz ;) Małż miał urlop więc mi pomagał, nie było źle.

Dzieckiem bez zadnej pomocy w 3 dobie ,jeszcze w szpitalu. W domu robilam podstawowe rzeczy, np ugotowac szybki obiad. Odkurzalam chyba jo dwoch tyg dopiero, wczesniej maz. Najgorsze bylo schylanie, wstawanie i kladzenid sie i te spowolnione ruchy :-P

Po miesiącu, miałam kompliacje, dużo się wykrwawiłam i każdy wysiłek = zawroty głowy, dopiero po miesiącu było na tyle dobrze że byłam w stanie się zająć domem i ogólnie być w ruchu 

Ja mam nadzieję, że szybko sobie z tym poradzę. Dopiero zaczęłam ciążę, ale mam tak dużą wadę wzroku, ze żaden lekarz nie pozwoli mi rodzić naturalnie.

Małym od początku ale domem przez 3 tyg moja kochana mama :)