Dwudziestego grudnia po tej wizycie u lekarza, rozpadłam się na tysiące kawałków i każdy boli z osobna. Jestem zmęczona udawaniem, że jest wszystko dobrze,,, bo nie jest. Zmęczona powstrzymywaniem się aby o drugiej lub trzeciej w nocy nie mówić M, że jestem do niczego, że nie daję już rady,.. ja wiem, że On już nie wie co odpowiadać, co robić ze mną. Więc ja udaję każdego dnia...Tylko ileż można tak grać? 

Dziś czuję się, jak mrówka gdy 
Czyjś but tratuje jej mrowisko 
Czemu mi dałeś wiarę w cud 
A potem odebrałeś wszystko?

Nie chcę się skarżyć na swój los 
Nie proszę więcej, niż dać możesz 
I ciągle mam nadzieję, że... 
Że chyba wiesz, co robisz, Boże...