Wymiękam. Od kilku dni czuje się jak kupka nieszczęścia.

Połowa 34 tygodnia, a ja nie mogę chodzić. Boli mnie miednica, mam skurcze w pachwinach i straszne bóle pleców.

Wojtuś jest bardzo ruchliwym dzieckiem , ruchy bardzo bolą , bardzo, bardzo. Ciągle wystawia mi nogę jak nie w żebra to z boku brzucha. Brzuch ogólnie nie jest duzy, ale bardzo napięty i mam wrażenie, że mi skóra popęka.

Ogólnie całymi dniami ttylko narzekam i wsłuchuję się w ciało. Często słyszę "pykanie " w brzuchu, może to pecherzyki powietrza w jelitach, ale ja mam wrazenie, że niedługo mi wody chlusną.

Gdyby nie mąż, to bym padła. On ogarnia Hankę wieczorem  ja zasypiam o 21 i budzi mnie budzik o 7 rano. Krążę między domem, a przedszkolem 4 razy dziennie. Niby niedaleko, ale połowa drogi to schody u mnie w klatce. 

Dwa tygodnie temu wszystko było pozamykane, szyjka w miere długa, więc mam nadzieję że jeszcze posiedzi....

Hania w przedszkolu bryluje, ale droga do i z to koszmar.

Rano się ociąga, w szatni wymyśla, ciągnie mnie za rękaw, płacze czasami i woła bezgłośnie jak rybka "mamo", a jak wracamy to wystarczy jej impuls i wyje do samego wieczora. 

Czasami jest dzień , że jest cudownie, biegnie w podskokach, wraca zadowolona, śpiewa nam piosenki i ciagle opowiada,ale czasami padam z zagadywania, tulenia i "leczenia" wymyślanych chorób.

Zaczęła ładnie jesć, ładnie się bawi z dziećmi, śpi na leżakowaniu , i podobno jest super . Trudno, musi jakoś odreagować. 

Będzie jeszcze gorzej, im bliżej porodu tym ona jest bardziej niespokojna. Mimo, że nie jest to temat nr 1 w domu, żyjemy normalnie , beż przeżywania, szykujemy rzeczy powoli, bez spiny.

Dwa tygodnie temu miała 3 urodziny :) Byli dziadkowie jedni i drudzy i ciocia z wujkiem i Zuzią :) Był tort z księżniczkami, prezenty i występ Hani :)

Musieliśmy odtańczyć kółko graniaste, karuzelę, śpiewać piosenki z przedszkola i bawić się w pociąg :)  Dawno jej nie widziałam takie szczęśliwej i rozpromienionej :)

Mimo wszystko cieszę się z ciąży, przedszkola, uspołeczniania Hani itp. 

Popranie kilku ubranek białych, w których chodziła Hania tuż po urodzeniu uśiwadomiło mi, że niedługo będą na innym malutkim ciałku. 

Już niedługo :)