Ech.. jakbym czytała o sobie z dwójką dzieci. Nie jesteś sama ;* Czekaj, jeszcze chwilę, wyrosną z tego wszystkiego, odbijemy sobie :) Żyję nadzieją że te pierwsze lata są najtrudniejsze. Później będzie lżej. Nie daj się nerwicy, bierzesz coś na uspokojenie żeby się trochę wyciszyć? Ja "podjadam" jakieś ziołowe suplementy, trochę to placebo, ale zawsze coś. Jeszcze kilka tygodni tej pieprzonej zimy i wreszcie wyjdzie słońce ;)

Na wiosne pozcekamy jeszcz eco najmniej z miesiąc... My jednak staramy sie korzystać z zimy (zwłaszcza teraz jak w końcu jest prawdziwa zima)i nie zaszywać się w domu, bo wtedy te zimowe dni naprawdę sie ciągną.

Trzymaj się - pozdrawiamy!

Tak czy inaczej zazdroszczę że w Polsce wiosna z początkiem jest już marca, moja ulubiona pora kiedy krokusy i zawice i inne kwiatki leśne przedzieraja się przez stare liście.. My jesteśmy 70cm pod śniegiem, -15st mrozu codziennie i wiosna dopiero w maju. Może to przez hormony twój spadek energii i taki wewnętrzny niepokój. Mi bardzo pomaga kwas foliowy, nawet nie wiedziałem że tak podnosi samopoczucie, eliminuje znużenie..

Przyłączam się do zaproszenia wiosny.. Z wiosną odejdą te nasze ponure nastroje. Wszystko zacznie się budzić. Ja aż tak bardzo na zimę nie narzekam.tylko mam dość grubego ubierania się i dzieciaków. Ubieram się i zanim ubiore dziedziacki to spocona jestem. A Sabina się drze jak ubieram jakbym co najmniek ze skóry obdzierała! Czas leci i te nasz dzieciaki rosną jak szalone. Ja woęcej uwagi staram się poświęcać bo ten czas już nie wróci. Życzę Kasia wam duużo zdrowia i aby przyszła upragniona wiosna:)