Jam jest Dudka ....

http://www.youtube.com/watch?v=s4vJPD0...

lub

http://www.youtube.com/watch?v=6XlUs5c...

Jam jest dudka Jezusa mojego,
Będę mu grał z serca uprzejmego.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Zagramci mu najpierwej w dudeczki,
Wy z nim chyżo skaczcie panieneczki.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Na piszczałce i na multaneczkach.
Na bandurce oraz na skrzypeczkach.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Na fujarze, arfie i cymbale,
Na organach i wdzięcznym regale.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

W szałamaje i klawicymbały,
Aż dzieciątku nóżki będą drgały.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Na puzonie, cytrze i wioli,
Niech się dziecię nacieszy do woli.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Na klarnetach i do lutni zmierzę,
W kotły w trąby na wiwat uderzę,
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Jać grać będę póki mi sił staje,
I sam ci się za instrument daję.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Jak chcesz tylko dla uciechy swojej,
Ciągnij strony z ciała, z duszy mojej.
Graj dudka graj, Graj Panu graj.

Bij jak w bęben aż tubalne głosy
Serce wyda, niech idą w niebiosy.
Bij Panie bij, bij w serce bij.

Pomnij Jezu, żem ja jest twa dudka,
Dusza moja twoja jest chałupka.
Żyj we mnie żyj, Żyj wiecznie żyj.

http://www.youtube.com/watch?v=s4vJPD0...

..................................................................................

Melodię pastorałki podają dwa rękopisy karmelitańskie: kantyczka Chybińskiego i rękopis z biblioteki klasztornej, sygn. 95, oraz trzy rękopisy benedyktynek staniąteckich (z lat 1752, 1754 i 1758) – wszystkie tę samą. Tę też wersję podajemy. W przekazie Mioduszewskiego (Pastorałki i kolędy, 1843) jest ona nieznacznie zmodyfikowana.

Tekst pojawia się poza tym w rękopisach karmelitanek BJ 3640 i 3642, w rękopisach staniąteckich z 1707 (Boczkowskiego) i 1754 (Gąsiorowskiej), dwóch rękopisach franciszkanek z lat około 1740 i w rękopisie BJ 3639. Zamieszcza go też drukowany zbiór Szlichtyna z 1767 (i 1785) roku w dziale „pieśni nowych”; w innych drukach XVIII-wiecznych go nie spotykamy. W zapisach tych liczy do 12 zwrotek, z tym że w ostatnich zastosowano ryzykowne poetycko połączenie motywu instrumentów z problematyką ascetyczną, jak na przykład:

I sam Ci się za instrument daję:

bij jak w bęben, aż tubalne głosy

serce wyda, niech idą w niebiosy...

Nie wiadomo nam, kiedy powstało owo zakończenie pasterskie, które podajemy za rękopisem: Kolęda, czyli zbiór pieśni na Boże Narodzenie dla wygody i nabożeństwa Ich Mość P. P. Franciszkanek klasztoru św. Jędrzeja ap. przez ks. B[łażeja] Ch[mielewskiego] Ref[ormatę] spisany w Krakowie R. P. 1808 (zbiór ten nie podaje melodii). Różne przekazy wprowadzają do poszczególnych zwrotek różne instrumenty; tutaj trzymamy się wersji zbioru z 1808 roku. W kantyczce karmelitańskiej Chybińskiego pastorałka nosi tytuł Kapela partykularna; widnieje tam wskazówka, by kuplet wykonywać solo, a refren – tutti[1].