Ja nie umiem nocy wytrzymać bez syna, więc podziwiam. Ale domyślam się co czujesz :)
Oby do jutra !

Narkoziu, przychodzi taki czas, ze dzieci wyfruwają...najpierw na krotko.... do babci, na kolonie. Potem na dluzej.... a w końcu na zawsze. Taka kolej rzeczy. Na szzescie do tego "zawsze" jeszcze sporo czasu mamy....

Moge sobie wyobrazic ta radosc :)