jak dla mnie powinno sie cieszyc ze wogole dostal jakakolwiek prace bo o nia niestety trudno dzis a co do wyksztalcenia niestety takie czasy 

Andzia... czy ja gdzies napisałam , ze sie nie cieszę? Podałam nawet niejden powód dlaczego się cieszę, że dostał pracę. Są też takie, o ktorych nie wspominam, bo są zbyt osobiste. Kto jednak mnie zna lepiej, ten bedzie wiedział jakie.

Mam prawo czuć  żal, że człowiek z doswiadczeniem zawodowym ( nie tylko wykształceniem, ale wiele osób nie widzi żadnej różnicy wspomniając obecnych absolwentów)  przyjmuje taką pracę.

Mam prawo mieć ambicje zawodowe bo obydwoje z mężem dosć się uczyliśmy.  Ukczyłam 2 kierunki studiów  i nadal musze studiować, jesli za rok chcę mieć pracę. Trzeci fakultet.

A teraz, gdy mamy 40stkę na karku nagle staliśmy się bezużyrteczni, a naszym dzieciom grozi głód i brak ogrzewania zimą.

Bo tak to wygląda, skoro nie nadaję się nawet do pracy na kasie w Biedronce.

Mąz nie wybrzydzał, bo pracował w miedzyczasie na hali w Selgrosie 3 miesiące4 i 4 dni sprzatał w centrum handlowym pomimo tego, zeczesto to praca ponad jego siły.

niestety takie czsy wychodzi na to ze nie warto inwestowac w siebie, nie warto bo po co - strasznie to przykre 

Andzia, nie warto w Polsce. I o to mi chodziło. Tu się urodzilam, dorastałam i wychowałam, a teraz czas uciekać... po 40stce... 

Kiedy zaczynałam pracę w 1998 roku, było inaczej.  Moje wykształcenie mialo znaczenie.

Teraz jestem nikim. I TO cholernie boli.

niestety ja z moim siedze na kasie w zabce ale nie mam na co nazekac 

rodzicow nie bylo stac na to by zasponsorowac lub chociaz w czesci pokryc ich koszta - jeszczeim  trzeba bylo dolozyc jakis grosz dzis z kredytem i dzieckiem nie czas na nauke pocieszam sie ze moze kiedys jak mala podrosnie kto wie 

No widzisz, a mąż do pracy w Żabce się nie nadaję wg pracodawcy.

Dlaczego?  Ma nawet orzeczenie o niepełnosprawności (dawna 2 gr), wazna ksiażeczkę sanepidowską, prawo jazdy, doswiadczenie  w handlu.