Kasia Ty wiesz, ja wiem , wiele osób wie, a i tak znajdą sie ludzie mówiący, że grubasy żarły na potęgę, dupska im porosły na kanapie przed tv, a kilogramy nie biorą się z powietrza.

Nie przekona mnie stwierdzenie, że odpowiednia dieta i zdrowy tryb życia wystarczą.

Zawsze byłam szczupła. zero cycka, tyłka i nic z tych rzeczy.

4 lata temu zaczełam mieć problemy z okresem, pojawiło mi się owłosienie tam gdzie nie powinno, a kilogramy zaczeły skakac jak szalone, mimo że miałam fizyczną pracę po 16 godzin na dobę na nogach, w biegu...

Testostern miałam większy niz połowa facetów na naszej planecie. Bardzo bardzo bardzo cieprpiałam, i tak jest do tej pory. Mimo badań, prób, ćwiczeń musiałam brac hormony żeby zajśc w ciążę. Hormony tez dołożyły swoje. 

Ciąża była momentem kiedy czułam się kobietą, 9 miesięcy w ciągu ostatnich 5 lat. było dla mnie fajne i cudowne. Po porodzie wróciłam ze szpitala lżejsza o 15 kilo, ludzo mnie nie poznawali na ulicy. Kupowałam ubrania r. 38 i małe M i byłam meeeeeeega szczęśliwa

Teraz mimo diety, ćwiczeń wszystko wróciło, znowu czeka mnie terapia hormonalna. 

Też walczę ze spojrzeniami, ostatnio dziecko w piasku zapytało dlaczego  mam czarne ręce i mimo, że to było male dziecko wróciłam do domu i ogoliłam włosy na rękach... 

Życzę Ci  pokonania chorób, bo wiem po sobie, że najmniejsza zmiana dział na psychikę i wszystkie relacje mega pozytywnie. 

Ja byłabym kobietą z brodą.... A ,moja choroba wynika i z hormonów i z psychiki. Cierpie na jedzenie kompulsywne, mam stany depresyjne. Biorę leki, 1,5 roku terapii i .. brak postepu.

Operacji się boję ..  bo boję się spieprzyć robotę chirurgów.

To wynika chyba głównie z tego ze w dzisiajszych czasach naprawdę wielu ludzi obżera się chorobliwie fast foodami, slodyczami itd. i nie dbaja o siebie po prostu- zobacz co sie dzieje w USA. Tacy ludzie nie wzbudzaja szacunku innych bo to znaczy że nie mają kontroli nad soba, tak samo jak np. alkoholik( to też choroba),

Czy to wynika z hormonów, depresji itd. tego nie widać golym okiem, a na pewno u większości ludzi wynika  z błędów popełnionych w młodości np. przez rodziców takiego człowieka. Sama dzisiaj z niesmakiem patzrylam na 2 10- letnie dziewczynkki za nadwaga bo mialy każda swoja paczke chipsow i wcianly na calego- jedna miala nawet 2 paczki! Juz im wspolczuje pozniejszych problemow.

Jesli ktos mowi "jem bo lubię, czuję sie dobrze z nadwaga, nie przeszkadza mi mój wygląd" to nic mi do tego, jego cialo nich sobie robi co chce. Ale chyba  w wiekszości przypadków tak nie jest....tylko ze b. cięzko jest walczyc z wlasnymi przywarami, ja nie potrafie sobie odmowic przekąsek i np. piwa przez co cięzko mi jest schudnac nawet 3 kg:/  W przypadku ludzi ktorzy "lubia jeść" jest niestety czesto tak że błędy żywieniowe i całą kulture jedzenia przekazuje sie swoim dzieciom, tutaj na pewno nie ma miejsca na tolerancje, bo w ten sposob ruinują  także ich zdrowie.

Inna sprawa jest że grubemu jest łatwo "dowalić" jest łatwa ofiara bo jego problem jest ewidentny. Przez co jakies niedowartosciowne jednostki maja okazje zeby sie dowartosciować.

Ja zaraz zostanę zbesztana ale totalnie nie rozumiem takiego tłumaczenia . Jestem chora- ide do lekarza. Nie wierze ze przytyłaś w jeden dzień, tylas latami. Jesli pojawia sie problem z psychika idzie sie do psychologa, psycholog nie pomaga idziesz do psychiatry. Piszesz ze Twoja terapia trwa półtora roku, to chyba trochę krótko ? Tymbardziej ze pracujesz z dziećmi . Twój pracodawca o tym wie ? A zmniejszenie żołądka nie załatwia sprawy bo problemy z psychika pozostają . Sama mam z tym problem tylko w druga stronę - ja przestaje jesc . Tylko jak widze ze juz sobie nie radzę ide do psychologa. Zmienianie społeczeństwa " bo mnie nie akceptuje" jest śmieszne i egoistyczne. Zmiany trzeba zacząć od siebie a nie od całego świata . Widząc gruba osobę jesli juz ktoś cos myśli ( osobiście nie zwracam z reguły uwagi ) to myśli zwyczajnie ze osoba jest gruba i nie będzie rozmyślać nad traumami przeżytymi w dzieciństwie . Nawet jesli osoba gruba jest chora to nadal jest gruba . A kg nie biorą sie z powietrza . Wystarczy wyciągnąć reke po pomoc a nie brnąc latami w bagno. Bo otyłość niesie za sobą duze konsekwencje zdrowotne. I tu naprawdę nie chodzi o estetykę a wlasnie o zdrowie .

Misiu jak Ty niewiele na ten temat wiesz, a oceniasz. Terapia tyke trwa bo dopiero zostslam zdiagnozowana 1.5 roku temu. Od razu poddalam się terapii. Po drugie, nie jestem chora psychicznie. Mam zaburzenia odżywiania. Czy bulimik może uczyc dzieci? Po trzecie, wyobraz sobie ze moj pracodawca wie o mojej chorobie i to nie z badań okresowych. Widzisz... n awet nie zapytałas a juz wyciagnelas wnioski.

I zmienianie społeczeństwa? Zeby mnie ktoś nie wyzgwalna ulicy to egoizm z mojej strony? Bardzo dziwne rozumowanie.

I masz rację - od prawie 40 lat walcze z otyłością. Od czasu przedszkola. Jako 3 latka tez bylam sobie winna czy tak?

Miśka wyobraź sobie  że nie każdego stać na dopbrego lekarza,a na NFZ jak zwykle mega kolejki i niedouczeni gamonie. Masz pieniądze to idziesz do najlepszego-nie masz idziesz do takigo jaki jest albo wcale....

Agawita masz sporo racji. Ja np zostalam wychowana w domu, w którym rodzice przeżyli glod II wojny światowej. Ja wpadam w panikę kiedy mam pusta lodówkę . A bywa tak dosc często. Zdarza się, ze jem na zapas. Poza tym mam bardzo zawiłe problemy wyniesione z dzieciństwa. Ktos niechcący i nieświadomie i przez całe lata mnie krzywdzil. Nie zdawalam sobie z tego sprawy do niedawna:-(