Mój synek odszedł 20 miesięcy  i dwa dni temu a myśli się cały czas jakby wyglądał jakby wyglądło nasze życie jakby był na szczęście mam córeczke dzięki której wróciła do życia wrócił uśmiech i jest dla kogo żyć a synek na zawsze zostanie w sercu. Z tym że do tego potrzeba czas a i tak są dni kiedy siadam i płacze jak wspomnienia przyjdą.

 

Trzymajcie się mamy Aniołków 

Czesc dziewczyny, chyba nie musze sie przedstawiac co? :) weronka mi was "nadala". Jesli moge to dolacze sie.

Przemciowamama nie wiem co bedzie. Sama licze dni, miesiace, ktore spedzilam w nadziei na maluszka. Teraz na nkwo ucze sie zyc. Jest cho,ernie ciezko, ale staram sie dla Poli i dla meza. Im wiecej rozmawiam z ludzmi o tym co sie stalo tym wiecej ludzi chce rozmawiac ze mna, pomaga mi to. Znajdz swoja droge. Na pewno ci sie uda. Kiedys jeszcze sie usmiechniemy.

Przemciowamama - wierz mi, ze naszukalam sie ludzi, ktorzy chca rozmawiac. Na poczatku tez bylam sama. Wczoraj bylam pierwszy raz na grupie wsparcia opisalam to na blogu poronilam.blog.pl Ciagle szukam ludzi, ktorzy chca rozmawiac, ktorym moge w kolko mowic o tym jak sie czuje i co przezylam, ze umarlo mi dziecko. Ludzie, ktorym to sie nie przydazylo nie rozumieja cie, nie chca mowic o tym, bo nie wiedza jak. Moja mama tez mnie nie rozumie mimo, ze keidys stracila dziecko tak jak ja.

Trudne to niestety :(

Przemciowamama czul twoje cieplo, slyszal twoj smiech, slowa, odczuwal emocje, nie byl sam. Swoja droga, ja zawsze odrazu wiem, ze jestem w ciazy, czuje to. Z Ella rzygalam jak kot, myslalam, ze umre, a to ona umarla. Przewrotnosc losu.

Widzialam. Mialam tak okropnie ciezki i dlugi porod.. Musialam ja zobaczyc.

Ktory to byl tydzien?

Zabraliscie go do domu?

Moja Ella byla juz duza, w sumie wieksza niz sie spodziewalam. Niestety nie "wypadla" musialam sie niezle nameczyc zeby ja urodzic.