Nie cały tydzień temu byłam zmuszona uśpić mojego kochanego psiaka...Miał 12 lat i do pewnego czasu był żywym, pogodnym pieskiem, któremu niejeden czworonóg mógłby pozazdrościć werwy i wigoru. Nadszedł jednak taki dzień w którym wszystko się zmieniło...Rafi zaczął wymiotować i mieć notoryczną biegunkę. Wet powiedział, że to bakterie e coli są winne. Tak więc Rafi zaczął dostawać zastrzyki i jakieś proszki aby temu zapobiec. Niestety diagnoza jego nie była słuszna...Moja psina przestała jeść i przeraźliwie nikła w oczach...To był rak...w pewnym momencie już nie miał siły chodzić. Musiałam go znosić z IV piętra. Na ratunek było już za późno...Było mi tak okropnie żal i tak strasznie przykro gdy jechaliśmy ulżyć kres jego cierpieniu ;( Gdy tak patrzył na mnie swoimi pięknymi, brązowymi oczami, w których było widać cierpienie, serce pękało mi z żalu...Płakało wtedy niebo i płakałam ja...To takie straszne uczucie żegnając swojego przyjaciela, który obdarza Cie bezgraniczną i bezwarunkową miłością...

"Zawsze kiedy przychodzi ten dzień, w którym Twój przyjaciel spogląda Ci w oczy po raz ostatni i nawet Twoja miłość chociażby była najsilniejsza, nie jest w stanie tego zmienić" 

Rafiniu...;(