Jakieś dwa tygodnie temu miałam wizytę u gina i robione przed tamtą wizytą badania moczu nie wyszły najlepiej. Liczne bakterie, białko, leukocyty, itd. Dostałam wtedy leki i miałam się zgłosić, gdy skończę je brać, czyli wypadło na dzisiaj.

  Dziś też zrobiłam badanie moczu, okazało się, że mimo leczenia nie ma żadnych konkretnych zmian, wyniki są wręcz tragiczne. Poza tym silna anemia, ale to już oddzielny temat... W każdym razie lekarz dzisiaj tylko spojrzał na te wyniki i od razu powiedział, że niestety, ale weekend na pewno spędzę w szpitalu.

  Później na USG wyszło jeszcze, że mam bardzo mało wód płodowych, na granicy normy, mniej niż na ostatniej wizycie. Dowiedziałam się też, że od dwóch tygodni dziecko nie przytyło prawie w ogóle... ;( A ja głupia ostatnio martwiłam się, że córka będzie duża. No cóż, pomyliłam się, waga stoi na razie w miejscu, jest nadal 2400g. Lekarz podejrzewa nawet lekką dystrofię.

  Także jutro rano mam się stawić na czczo w szpitalu, będą sprawdzać posiewy, upewnią się czy dziecko rośnie czy też nadal nie i jeśli będzie to konieczne zaplanują wcześniejszy poród.

  Nie wiem na razie co mam myśleć, jestem przestraszona tymi informacjami, przeraża mnie też pobyt w szpitalu. W poprzedniej ciąży leżałam tydzień na patologii i wtedy tylko poili mnie magnezem z kroplówki, nic poważnego. A teraz? Źle wspominam tamten pobyt, nie uśmiecha mi się tam wracać, zwłaszcza teraz kiedy muszę zostawić córkę w domu :( Boję się też wizji przedwczesnego porodu, nie wiem czy zamierzają najpierw wywoływać czy od razu cięcie. Naczytałam się już za dużo złych rzeczy na temat małowodzia, zakażenia wewnątrzmacicznego, infekcji pęcherza, dystrofii, deformacji płodu, itd. ;(

Aż się sama sobie dziwię, że jeszcze nie zaczęłam panikować i ryczeć. Na razie pakuję torbę. Na wszelki wypadek też dla dziecka.