Jestem wykończona fizycznie i psychicznie. Nie wiem jak wy sobie dajecie radę z dwójką, albo nawet większą ilością dzieci... Hania bez przerwy płacze, w ciągu dnia śpi tyle co nic, musi być ciągle na rękach i to nie zawsze działa. Mam wrażenie, że zaniedbuję Zuzę, nie poświęcam jej tyle uwagi ile bym chciała. Poddałam się i czasami zostawiam ją u teściowej, chociaż tam jest w centrum uwagi, ale nie ma mowy, żebym w tym czasie odpoczęła. Hania jest bardzo wymagającym dzieckiem. Nie mam możliwości gdzieś wyjść bez dzieci, najwyżej na dwie godziny na jakieś zakupy. Poza tym mieszkam daleko od miasta, a znajomych tutaj nie mam. Ogólnie mam niewielu znajomych, ci najlepsi wyjechali za granicę. P. pracuje całymi dniami, wieczorami często się kłócimy, nerwy biorą górę ;( Jestem sama, nigdy nie czułam się tak samotna.

Czasem oczywiście są momenty, gdy jest super, np. dziś. Kładłam Zuzię spać i powiedziałam jej "Dobranoc, kocham cię."

A ona tak cichutko szepnęła "Kocham cie"

W takich sytuacjach jestem szczęśliwa. Ale co z tego, skoro przez większość czasu jest tak źle. Może potrzebuję lekarza, może jakieś leki na nerwy, już sama nie wiem, czuję się okropnie :(