Może głupio to zabrzmi ale chyba robie sie zazdrosna o własnego Synka.. Pewnie powiecie że powinnam sie leczyć..

Wkurza mnie to, że wszyscy tylko nim sie interesują.. Chodzi mi o domowników i pozostałą część rodziny. Ze mna nikt nie chce nawet zdania zamienić. Nawet mąż ograniczył sie tylko do przewijania Młodego i robienia mi jedzenia. I myśli, że tylko tyle mi potrzeba do szczęscia. Niestety grubo sie myli.. Czyje sie jak chodząca mleczarnia, potrzebna tylko do nakarmienia Igiego i nic wiecej. A i jeszcze do przzebrania Młodego bo tatuś nie wie gdzie synek ma ciuszki Nie trzeba ze mną rozmawiać, zapytać sie jak sie czuje, jak z moimi jelitami... bo po co? Mój potrafi siedzieć ze mną w pokoju i patrzeć sie w śpiącego Synka albo w tv. Moge nawet płakać siedząc obok i on tego nie zauważy...

Wygarnełam mu to wczoraj to on nie widzi w tym nic złego. Może to głupio zabrzmi, ale sobie batona kupił mnie już nie. Tak o mie myśli. Pierwszy raz w życiu chce żeby już wyjechał do pracy. Niech jedzie i siedzi tam jak najdłużej.. Nie jest mi do niczego potrzebny..

Miało być inaczej, jednak moje obawy okazały sie prawdą.. Czasem mam ochote go zatłuc!

A Synek jest najważniejszy na świecie. I nie musi istnieć już nic